Σύμφωνα με
παλιά Γαλλική Τεκτονική Παράδοση όποιος επιθυμεί να ενταχθεί στον Ελευθεροτεκτονισμό
στέλνει επιστολή στη Στοά με την οποία παρουσιάζει τον εαυτό του και εκθέτει
τους λόγους για τους οποίους "κρούει τη θύρα" του Εργαστηρίου.
Ακολουθεί η επιστολή
Αίτησης Εισδοχής στον Ελευθεροτεκτονισμό του Αδελφού Eugène Pottier στιχουργού
της "ΔΙΕΘΝΟΥΣ". Η επιστολή συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του Αδελφού Pottier στις ΗΠΑ και παραδόθηκε σε Γαλλική Συμβολική Στοά που λειτουργούσε στη Νέα Υόρκη:
Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1875.
Πολίτες,
Αιτούμαι να συμμετέχω στις εργασίες του
Τεκτονισμού και να γίνω δεκτός στη Στοά σας.
Γνωρίζω ότι αποτελείτε μια ομάδα ελεύθερα
σκεπτόμενων ανθρώπων, οι οποίοι έχοντας διαγράψει τη στείρα εμμονή στις
παραδοσιακές δογματικές απόψεις και μη αναγνωρίζοντας τίποτε ανώτερο από την
ανθρώπινη Λογική, χρησιμοποιούν συνειδητά τη λογική τους, με σκοπό την
αναζήτηση της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης.
Πιστεύω όπως εσείς ότι η ευτυχία της
Ανθρωπότητας δεν μπορεί να έχει άλλες βάσεις. Η Επιστήμη, απαλλαγμένη από κάθε
δογματικό εμπόδιο, προχωρεί κάθε μέρα στην ανακάλυψη κανόνων της φύσης μας και
έτσι προετοιμάζει τον κοινωνικό κώδικα. Η Ανθρωπότητα για να εισέλθει στην
φυσιολογική ζωή της, πρέπει να γίνει, όπως και ο Άνθρωπος, μια και συνάμα πολλαπλή.
Μια στο επίπεδο της δράσης, πολλαπλή στο επίπεδο των οργάνων, όπως ακριβώς είναι
και το ανθρώπινο σώμα.
Αυτή η μεταμόρφωση της καθολικής διαμάχης σε
καθολική Αρμονία δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα σε μια φάση πραγματικής
ισότητας. Όχι ψεύτικης ισότητας δικαιωμάτων, αλλά ισότητα φωτός και ευζήν.
Αυτές οι λίγες λέξεις θα μου χρησιμεύσουν ως
κατάθεση πίστης και πιστεύω ότι η έως τώρα ζωή μου αποδεικνύει την σοβαρότητα
μου.
Γεννήθηκα στο Παρίσι, στις 4 Οκτωβρίου 1816
από μια μητέρα θρήσκα και ένα πατέρα οπαδό του Βοναπάρτη. Φοίτησα στο σχολείο
των αδερφών [εννοεί μοναχούς της καθολικής εκκλησίας] μέχρι τα δέκα μου χρόνια
και στο δημοτικό μέχρι τα δώδεκά μου – στα νεανικά μου διαβάσματα οφείλω το
γεγονός ότι ξέφυγα από αυτή τη διπλή τροχιά, χωρίς να κολλήσω.
Το 1832 ήμουν δημοκράτης, το 1840
σοσιαλιστής. Πήρα κρυφά μέρος στις επαναστάσεις του 1848 : Φεβρουάριο και
Ιούνιο.
Σε ότι αφορά στο πραξικόπημα της 4ης Σεπτεμβρίου παρέμεινα ανένδοτος - το να συνθηκολογήσει κάποιος με τους
δολοφόνους του Δικαίου είναι σαν να εκδίδεται.
Μετά από τριάντα χρόνια στο προλεταριάτο,
έγινα σχεδιαστής το 1864. Οι βιομηχανικοί σχεδιαστές δεν είχαν τότε
συνδικαλιστική οργάνωση. Προς έκπληξή μου δημιούργησαν μια συνδικαλιστική
οργάνωση, η οποία αριθμούσε πεντακόσια μέλη πριν το πόλεμο και η οποία
προσχώρησε ως σύνολο στην Διεθνή.
Στην συνεργασία μου με αυτό το κίνημα οφείλω
και την εκλογή μου ως μέλους του Δήμου στην ΙΙ περιφέρεια. Μέχρι τις 28 Μαΐου άσκησα τις αρμοδιότητες του Δημάρχου. Μετά την κατάληψη της δημαρχίας από τους
στρατιώτες των Βερσαλλιών, ξέφυγα στην ΧΙ περιφέρεια.
Αποδέχθηκα χωρίς επιφύλαξη το πρόγραμμα της
επανάστασης της 18ης Μαρτίου 1871:
Αυτονομία του Δήμου
Συνειδητοποίηση του εργαζόμενου
Πιστεύω ότι όλη αυτή τη περίοδο εκτέλεσα το
καθήκον μου.
Στον αγώνα κατά τον οποίο όλοι οι αφοσιωμένοι
πολίτες έχασαν τη ζωή τους ή την ελευθερία τους, θεωρώ ότι είχα την τύχη να μην
χάσω παρά μόνο την περιουσία μου. Πέρασα δύο χρόνια εξορίας στο Λονδίνο και δύο
χρόνια στη Βοστόνη, προσπαθώντας να τιμήσω με την εργασία, την φτώχεια και την
εξορία μου.
Ήταν στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια των
τελευταίων ημερών του αγώνα [ΣΗΜ: ο συντάκτης αναφέρεται στην Παρισινή
Κομμούνα και τα γεγονότα της 29ης Απρίλη 1871], όταν είδα, εν μέσω
ενθουσιασμού, το μεγαλοπρεπές θέαμα των Τεκτόνων, οι οποίοι πρόσκειντο στο Δήμο
να τοποθετούν τα λάβαρα των Στοών τους πάνω στα χτυπημένα, από τις οβίδες,
οδοφράγματα. Ήταν τότε που ορκίστηκα να αποτελέσω μια μέρα έναν από τους
συντρόφους αυτής της εργατικής φάλαγγας.
Παρουσιάζομαι στο εργαστήριό σας.
Δεχθείτε με στις τάξεις σας!
Eugène Pottier
238,
Ανατολική 30η Οδός.
1η Μαϊου 2016. Παρίσι: Περισσότεροι από 2000 Ελευθεροτέκτονες, άνδρες και γυναίκες, τραγουδούν τη "ΔΙΕΘΝΗ", γύρω από τον τάφο του Αδελφού E. Pottier
