Έχω ένα Τεκτονικό όνειρο...

Στον Π. Μ. - Τον Αδελφό που με δίδαξε τη Τεκτονική Ανοχή. 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι εμπνευσμένο από την γνωστή ομιλία της 28ης Αυγούστου 1963, του Martin Luther King και αποτέλεσε την κύρια ομιλία κατά τη διάρκεια του Τεκτονικού Συμποσίου για τον Εορτασμό του Χειμερινού Ηλιοστασίου της Αυτόνομης Συμβολικής Στοάς "Κοινωνικός Κύκλος 0", υπό την αιγίδα του Δ.Τ.Τ. "ΔΕΛΦΟΙ", το βράδυ της 21 Δεκεμβρίου 2018.

Σας λέω Αδελφές και Αδελφοί μου, ότι έχω ένα όνειρο!

Ναι, έχω σήμερα ένα όνειρο, ένα υπέροχο Ελευθεροτεκτονικό όνειρο!

Ένα όνειρο βαθειά και γερά ριζωμένο στη γνήσια Παράδοση και στις διδαχές του Φιλελεύθερου Αδογματικού Τεκτονισμού.

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα καταφέρουμε να γίνουμε απόλυτα κυρίαρχοι της Ελευθεροτεκτονικής Τέχνης. Μιά τέχνη που σπουδάσαμε, με τη συστηματική λάξευση του ακατεργάστου λίθου και τη σταδιακή μεταμόρφωσή του σε τέλειο-κυβικό λίθο, στο εσωτερικό των Στοών μας. Της τέχνης του να προχωρούμε πέρα από το φαίνεσθαι, πάντα με σεβασμό και ανοχή στο διαφορετικό. Γιατί η τέχνη μας είναι να βλέπουμε σε κάθε διαφορά την ενότητα που κρύβεται μέσα της.

Μία Τέχνη που επιτρέπει στον κάτοχό της την ελευθερία του να είναι πραγματικά ο εαυτός του, ζώντας ειρηνικά και αρμονικά με αυτούς που τον περιτριγυρίζουν. Την ή τον σύντροφό του, τα παιδιά του, την οικογένειά του, τους φίλους του, τους γείτονές του, το χωριό του, την πόλη του, τη χώρα του, τη φύση και τελικά με ολόκληρο τον κόσμο μας.

Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα Αδελφές και Αδελφοί μου.

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα όλοι οι Ελευθεροτέκτονες, γυναίκες και άνδρες θα κάθονται γύρω από το τραπέζι της Αδελφοσύνης χωρίς διάκριση χρώματος του δέρματος, κοινωνικής θέσης, φύλου, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, χωρίς διαχωρισμό που να σχετίζεται με τα σχίσματα και τις αναγνωρίσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων Τεκτονικών Δικαιοδοσιών, ή διαχωρισμούς που θέτουν όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι κατέχουν τη μόνη αλήθεια και τη δήθεν πραγματική «γραμμή διαδοχής».

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα αντιληφθούμε ότι με κάποιο τρόπο αυτή η σημερινή κατάσταση της απομόνωσης, της σιωπής  και του αδιέξοδου αποκρυφισμού πρέπει και μπορεί να αλλάξει και θ’ αλλάξει! Ονειρεύομαι τη μέρα που θα σας δω να βγαίνετε από τα Τεκτονικά Εργαστήρια, γυναίκες και άντρες, ευτυχισμένοι, χαμογελαστοί, γαλήνιοι, μα και συνάμα αποφασισμένοι να φέρετε στο φως του ηλίου, Ιδέες που κρατούσαμε για αιώνες κρυφές μέσα στα Σύμβολά μας. Να βγαίνετε σίγουροι και χωρίς δισταγμό να εφαρμόσετε, δημόσια ή διακριτικά, την Ελευθεροτεκτονική Τέχνη μέσα στη παγκόσμια κοινότητα. Να βγαίνετε για να Έργαστείτε στη «θύραθεν κοινωνία» χτίζοντας γεφύρια που ενώνουν τα χάσματα των διαφορών που διαιρούν την Ανθρωπότητα και καθιστούν τους ανθρώπους εξαιρετικά ξένους μεταξύ τους. Να βγαίνετε με τελικό σκοπό να μετατρέψετε αυτόν τον κόσμο στον παράδεισο που όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις παρουσιάζουν ως μεταθανάτια ανταμοιβή.

Ε ναι λοιπόν, ονειρεύομαι ότι μιά μέρα αυτός ο παράδεισος της αρμονίας, της ειρήνης και του σεβασμού, δεν θα είναι μια αόριστη υπόσχεση που ίσως εκπληρωθεί, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα, απτή, συγκεκριμένη, καθημερινή, σε αυτό το "εδώ και τώρα" και όχι πλέον ένα υποθετικό μεταφυσικό επέκεινα.

Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα…

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα η Ελευθερία της συνείδησης και του λόγου, η Ελευθερία να πράττεις αυτό που θέλεις χωρίς τη βλάβη του πλησίον, η Ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, η Ελευθερία του συνέρχεσθαι, να διαδηλώνεις συλλογικά ή και ατομικά, η Ελευθερία που όλοι διδαχθήκαμε τη μέρα της Εισδοχής μας, θα γίνει πραγματικότητα και οι ικανότητες και τα καλά χαρακτηριστικά, που πιθανόν όλοι και όλες κρύβουμε μέσα μας θα μπορούν τελικά να συγκεντρωθούν και να συνεργαστούν για να πολεμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο ενάντια στις διάφορες οικονομικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές, ή ακόμα και προσωπικές κρίσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ονειρεύομαι ότι αυτές οι πολυποίκιλες διαφορές θα συνεργαστούν τόσο για την δική μας ευημερία, όσο και των κοινωνιών μέσα στις οποίες ζούμε και προοδεύουμε.

Ναι, σας εξομολογούμαι, Αδελφές και Αδελφοί μου,  ότι έχω ένα θαυμάσιο Τεκτονικό όνειρο σήμερα.

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα όλοι μαζί θα κατορθώσουμε να αποκαταστήσουμε την Ελευθερία. Την Ελευθερία η οποία δεν θα έπρεπε ποτέ να καταπατηθεί από τα διάφορα θρησκευτικά και κοινωνικοπολιτικά συστήματα και θεωρίες. Θεωρίες και ιδέες οι οποίες υποτίθεται ότι ήρθαν στην επιφάνεια για να απελευθερώσουν τους Ανθρώπους και τελικά κατέληξαν να υποτάξουν τη νόησή τους σαν σαγηνευτικές και δήθεν φιλελεύθερες ερωμένες. Ιδέες που ήταν μεν καλές ερωμένες, αλλά κακές σύζυγοι και μάνες. Ιδέες που γέννησαν κατ’ επίφαση δημοκρατίες, ή ακόμα και δικτατορίες, φανατισμό και μίσος. Ιδέες που αντί να δημιουργήσουν ευτυχείς, γαλήνιους και Ελεύθερα σκεπτόμενους Ανθρώπους, όπως ευαγγελίζονταν, δημιούγησαν σκλαβιά αλλά και εθελοδουλία, δυστυχία και πόνο.

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα μπορέσουμε να έχουμε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, την ίδια δύναμη, το ίδιο θάρρος, την ίδια αποφασιστικότητα, να απελευθερώσουμε τον κόσμο που άλλοι επιδιώκουν και θέλουν να υποδουλώσουν. Θα πετύχουμε να σπάσουμε τις αλυσίδες με τις οποίες έδεσαν τους Ανθρώπους αυτοί που χρησιμοποιούν μέσα και τεχνικές που σχετίζονται με το φόβο και την ενοχή. Αυτοί που χρησιμοποιούν εθνικιστικά, πολιτικά ή θρησκευτικά δόγματα ως ψυχολογικούς μοχλούς για να υποτάξουν, αντί για να αφυπνήσουν τους Ανθρώπους. Αυτοί που χρησιμοποιούν και καταχρώνται τα συναισθήματα και τις αδυμαμίες μας για να μας προσηλυτίσουν στη θρησκεία της κατανάλωσης. Αυτοί που τελικά προσπαθούν να μας απομακρύνουν από την ατομική μας κυριαρχία…

Έχω ένα όνειρο σήμερα…

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα, Αδελφές και Αδελφοί μου, η φωνή σας θα ηχήσει δυνατά έως στα πέρατα της οικουμένης και μέσα από τη δική σας δράση οι άνθρωποι θα σταθούν υπεράνω των εθνικών προκαταλήψεων και θα γνωρίζουν, με ακρίβεια, το όριο πέρα του οποίου ο πατριωτισμός παύει πλέον να είναι αρετή. Θα πάψουν να βγάζουν κακόηχες φριχτές κραυγές φυλετικού μίσους, εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού, θα γίνουν άξιοι του χαρακτηρισμού «Sapiens» και όλα τα Ανθρώπινα πλάσματα, Άνθρωποι κάθε εθνικότητας. Μαύροι Άνθρωποι, λευκοί Άνθρωποι, κίτρινοι Άνθρωποι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Ινδουιστές, Βουδιστές. Άνθρωποι κάθε θρησκείας ή άθεοι. Θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να φωνάξουν: «Επιτέλους Υπάρχει Φως στο δρόμο μας»!

Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα.

Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα καθίσουμε όλοι, Ελευθεροτέκτονες άνδρες και γυναίκες από όλο τον κόσμο, μαζί με όλες τις αμύητες αδελφές και όλους τους αμύητους αδελφούς μας στην Ανθρωπότητα, γύρω από το στρογγυλό τραπέζι της Αδελφοσύνης, και θα μοιραστούμε όλοι μαζί, τα αγαθά της Τεκτονικής «Αγάπης».

Ονειρεύομαι τη μέρα που θα «καταστούν περιττές, οι πράξεις που, κατά το κοινώς λεγόμενο, αποκαλούνται καλές». Εκείνη τη μέρα που θα μπορέσουμε να αφήσουμε κάτω τα Εργαλεία μας, ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι, διότι «η ολοκλήρωση του Έργου ικανοποιεί τον Εργάτη».

Ναι, Αδελφές και Αδελφοί μου, έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα μας δω, όλους και όλες, ευτυχισμένους. Ευτυχισμένους που πετύχαμε να κάνουμε πράξη μέσα στη κοινωνία - εκεί έξω και πέρα από τους Ναούς που στεγάζουν τις Εργασίες μας - αυτή τη μεγαλειώδη ρήση που είναι χαραγμένη στο αέτωμα της αρχαίας μυητικής μας Αδελφότητας:

«Να επανενώσουμε ό,τι έχει διαιρεθεί»

Έχω το όνειρο μιας νέας Ανθρωπότητας, μιας Ελεύθερης Aνθρωπότητας, μιας σεβαστής Ανθρωπότητας, μιάς αγαπημένης και συνεργαζόμενης Ανθρωπότητας, μιάς Ανθρωπότητας χωρίς ανασφάλεια και φόβο. Μιάς γαλήνιας, υπεύθυνης και ισορροπημένης Ανθρωπότητας που θα κατέχει τη Βασιλική Τέχνη. Μιάς Ανθρωπότητας η οποία θα αντιλαλεί ένδοξα τραγούδια χαράς μέσα σε ένα περιβάλον

Ελευθερίας, Ισότητας, Αδελφοσύνης και Εκκοσμίκευσης

Ν. Καλλιπολίτης [Διδ. Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0"]

Πως ο Τεκτονισμός μπορεί να συμβάλλει στην Πρόοδο της Ανθρωπότητας

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί την εισήγηση της Συμβολικής Στοάς "Κοινωνικός Κύκλος 0" στο Διεθνές Τεκτονικό Συνέδριο του C.L.I.P.S.A.S. το οποίο διεξήχθη τον Μάιο του 2018 στη Βαρκελώνη.

 

Η ανθρωπότητα διανύει μια γενικευμένη και καθολική εποχή Κρίσης σε πολλαπλά επίπεδα επηρεάζοντας τόσο τους κατά τόπους κοινωνικούς ιστούς, όσο και τις ίδιες τις ατομικές συνειδήσεις. Μια κρίση που ξεφεύγει από τον δυτικό άνθρωπο και κυριεύει όλους τους πολιτισμούς και την ποικιλότητα της ανθρωπόσφαιρας, διαρρηγνύοντας τις οικονομίες, την ειρήνη, το κοινωνικό κράτος και κυριότερα τις, εκ του Διαφωτισμού εκπορευόμενες, Ανθρωπιστικές Αξίες. Και σε αυτή την συνεχώς μεταβαλλόμενη εποχή που διανύουμε, οι Ελευθεροτέκτονες ανά τον κόσμο, ανασηκώνουν το ανάστημα τους μπροστά στο μέγιστο ερώτημα των καιρών:  Πως ο Τεκτονισμός δύναται να συμβάλει στην Πρόοδο της Ανθρωπότητας;

Στην εποχή της αέναης ροής της πληροφορίας, μίας εποχής πληροφόρησης, αλλά και απομόνωσης, όπου η εξατομικευμένη προσέγγιση και η καχύποπτη στάση προς τον συνάνθρωπο πρωτοστατούν, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη ανάδειξης της σημασίας των Αξιών του Φιλελεύθερου Τεκτονισμού, όπως τις παραλάβαμε από τους πνευματικούς προγόνους μας, Αυτές είναι που μας διαμόρφωσαν σαν άτομα και αυτές κυρίως, θα διαμορφωθούν μέσα από εμάς, στο μέλλον.

Έχοντας ως σημείο εκκίνησης την αρετή του σεβασμού, είναι χρήσιμο να ανατρέξουμε στη λατινική της ρίζα, που είναι η λέξη “respectare”, της οποίας η σημασιολογική έννοια αποδίδεται ως «κοιτάζω γύρω μου». Κοιτάζοντας λοιπόν γύρω μας βλέπουμε πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Οι πράξεις και κάθε συμπεριφορά  επηρεάζει  όχι μόνο την μονάδα αλλά το σύνολο κάθε έμβιου όντος. Όλες οι συνθήκες της ανθρώπινης συνύπαρξης, με βάση τους τον σεβασμό ανθίζουν και μεταφέρονται μέσα και από τις βασικές αρχές του Ελευθεροτεκτονισμού: Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη.  Αυτές οι τρεις θεμελιώδεις αρχές χαρίζουν την ισορροπία και την σταθερότητα ώστε οι υπόλοιπες αξίες να μπορούν να γίνονται αληθινό κτήμα και να συνδέουν, όσο και να, αλληλοσυμπληρώνουν  με αμεσότερο τρόπο κάθε αξία που οδηγεί σε αρμονική συμβίωση, δηλαδή στην Ειρήνη.

Πολλές από τις ως άνω αναφορές διετέλεσαν και διατελούν φάρους προόδου και ανάπτυξης στον σύγχρονο πολιτισμό. Στις μεγαλύτερες αποφάσεις συνοδοιπόροι έγιναν κάποιες από τις παραπάνω αξίες. Είναι αλήθεια; Είναι η μόνη αλήθεια; Η διάσταση που αποδίδεται είναι αντικειμενική, υποκειμενική ή διυποκειμενική. Καθώς η συνείδηση και οι πεποιθήσεις καθορίζουν συμπεριφορές, τότε τις περισσότερες φορές ο διυποκειμενισμός συνδέει την υποκειμενική συνείδηση πολλών ατόμων σε ένα δίκτυο επικοινωνίας. Αν από αυτό το δίκτυο, ένα άτομο αλλάξει πεποιθήσεις ή πεθάνει, δεν έχει καμία σημασία.  Ωστόσο, αν τα περισσότερα άτομα σε αυτό το δίκτυο πεθάνουν ή αλλάξουν γνώμη, τότε αυτό το διυποκειμενικό φαινόμενο θα εξαφανιστεί ή θα αναδιαμορφωθεί. Ο αντίκτυπος που έχουν τα διυποκειμενικά φαινόμενα είναι τεράστιος για το σύνολο της ανθρωπότητας, αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως κάποιοι από τους κινητήριους μοχλούς στην ιστορία είναι οι νόμοι, το χρήμα, τα έθνη κλπ.

 

 

Εξετάζοντας τον τεκτονισμό ως ένα διυποκειμενικό φαινόμενο που όμως συνδέει καθένα μας άρρηκτα μέσα από το αξιακό του σύστημα και την ιδιαίτερη βιωματική μέθοδο του τότε ακόμα και αν τα μηνύματα του Ελευθεροτεκτονισμού δεν μπορούν να οριοθετηθούν αντικειμενικά, δημιουργούν ωστόσο τις συνθήκες προόδου για τους αδελφούς μέσα και έξω από τις στοές, ενώ ταυτόχρονα μετουσιώνουν αυτές τις Ιδέες σε απτή πραγματικότητα, ενσωματωμένη πλήρως στον φυσικό μας κόσμο.

Η συνεισφορά του Φιλελεύθερου Τεκτονισμού, στις σύγχρονες κοινωνίες κάθε χώρας, δύναται να γιγαντωθεί με αρωγό του την ορθή και συστηματική παίδευση των Ελευθεροτεκτόνων. Σε κάθε μας εργασία τα σύμβολα και οι αλληγορίες υπάρχουν. Σε κάθε συνάντηση με τους αδελφούς μας βρίσκονται εκεί.  Ως εκ τούτου, η μυητική μέθοδος του Ελευθεροτεκτονισμού συντελεί στην υπενθύμιση και εγκαθίδρυση του τρόπου που ο ίδιος ο Τεκτονισμός διδάξει κάθε άνθρωπο να συμπεριφέρεται,  όσο περισσότερο ενάρετα μπορεί.

Ο βιωματικός χαρακτήρας και η συστηματική υπενθύμιση «λάξευσης» του «ακατέργαστου λίθου» που προτείνει ο Τεκτονισμός, αποτελούν τα βασικά εργαλεία πρακτικής εφαρμογής του αξιακού του συστήματος. Ενός συστήματος το οποίο εδραιώνει τους θεσμούς της ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας με μοχλούς την Γνώση και τον Ορθολογισμό που θα την διασφαλίζουν. Ο Φιλελεύθερος Τεκτονισμός φέρει τις αξίες του στο σήμερα και έλκει την καταγωγή του από τον Ριζοσπαστικό Διαφωτισμό. Οι εκπρόσωποι αυτού του Διαφωτιστικού ρεύματος, Αδελφοί d’ Holbach, Helvetius, d’ Alembert, Diderot και τόσοι άλλοι, δεν επισήμαναν τυχαία πως “μόνο ένας ευρέως διαδεδομένος παγκόσμιος Διαφωτισμός  ο οποίος προσφέρεται σε όλους τους ανθρώπους φέρνει την Ελευθερία!”

 

 

Ο Αδελφός Gotthold Ε. Lessing - μία από τις εμβληματικές μορφές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού - δεν αναφέρει τυχαία στο “Διάλογοι για τους Ελευθεροτέκτονες” ότι: “οι τέκτονες γνωρίζουν πότε η φιλοπατρία παύει να είναι αρετή”, “δεν υποκύπτουν στο θρησκευτικό φανατισμό” και “δεν θαμπώνονται από το πλούτο και τη κοινωνική ανωτερότητα, αλλά συμπεριφέρονται το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους” για να συμπληρώσει πως “μια από τις βασικές επιδιώξεις των Ελευθεροτεκτόνων είναι να ελαχιστοποιήσουν αυτές τις διαιρέσεις που καθιστούν τους ανθρώπους ξένους μεταξύ τους”.

Η πραγματική Ελευθερία έρχεται όταν αποδεχόμαστε πλήρως ο ένας τον άλλο!  Τότε μόνο, η διάδοση των αρχών του Ελευθεροτεκτονισμού συνδράμει στην καταπολέμηση της αδικίας, μάχεται κατά των διακρίσεων, αδιαφορεί για τις διακρίσεις του φύλου, της θρησκείας, της καταγωγής, και του οικονομικού πλούτου διότι σημασία έχει ο Άνθρωπος! Ο Φιλελεύθερος Τεκτονισμός γίνεται το όχημα διάδοσης και επαναφοράς κάθε αξίας και αρχής που προάγει τι συμβαίνει όταν υπάρχει το γνώθι σαυτόν, η επίγνωση και η αναζήτηση της Αρετής. Δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο τις συνθήκες του να αναρωτηθούμε  αρχικά ποιοι είμαστε και σε δεύτερο επίπεδο: ποιοι θέλουμε να είμαστε, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που παρίστανται και καθρεπτίζουν την κοινωνικοπολιτική ζωή ανά τοπική κοινωνία.

Αδελφές και Αδελφοί μου, όλοι μέσα από την θητεία μας στα τεκτονικά εργαστήρια  γνωρίζουμε  ότι o Ελευθεροτέκτων σε διάφορους βαθμούς, ορκίζεται να διδάσκει και να φωτίζει το λαό ως απόστολος του πολιτισμού, να διδάσκει την  καταπολέμηση της φιλαρχίας, της αμάθειας, της υποκρισίας. Να διαδίδει και να προασπίζει την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφοσύνη, σε κάθε καιρό και τόπο, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του.

Αυτά αποτελούν την εφαρμογή των θεωριών μας. Και γνωρίζουμε επίσης καλά, ό,τι δεν μετατρέπεται σε πράξη και διαγωγή στην καθημερινή ζωή, είναι νεκρή θεωρία χωρίς καμία αξία για κανέναν.

Εν κατακλείδι, ο Ελευθεροτεκτονισμός, διαχρονικός, και σήμερα επίκαιρος όσο κανένας άλλος θεσμός απ’ όσους γεννήθηκαν από  το Διαφωτισμό, έχει στην ίδια την υπόσταση του την απάντηση στο ερώτημα του Συνεδρίου!

Με το σώμα των διδασκαλιών και πρακτικών του και με βασικούς πυλώνες του τους ίδιους τους Ελευθεροτέκτονες, είναι φύσει το σύστημα προαγωγής της ανθρώπινης προόδου! Και αυτό διότι στα τεκτονικά εργαστήρια, οι αδελφοί εργάζονται στα στέρεα θεμέλια των αξιών και αρχών ενός Διαφωτισμού που δεν επικράτησε, εν τέλει, στην Ιστορία! Είναι αυτό που ο Τεκτονισμός έκανε ανέκαθεν και εξακολουθεί να κάνει. Να παράγει, στο πλέον  αντίξοο περιβάλλον της καθολικής κρίσης αξιών και θεσμών, τις  συνειδήσεις ενός ανθρωπιστικού οράματος που γεννήθηκε μαζί με τον Τεκτονισμό, και τον οποίο η σύγχρονη εποχή μπορεί να τον εξουσιοδοτήσει για το έργο του εξανθρωπισμού!

Χωρίς σύνορα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς «μέταλλα»!

Είπον.

 

Μ. Αντύπας - (Διδ. Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")

Α. Μπλανκί (Διδ. Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")

Ν. Καζάν (Ετ. Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")

 

 

 

 

Εάν μπορείς...

Το «Εάν μπορείς...» είναι ένα Ελευθεροτεκτονικό ποίημα του Γάλλου Τέκτονα συγγραφέα, ποιητή, συνθέτη και θεατρικού συγγραφέα Alain SUBREBOST, το οποίο είναι σαφώς εμπνευσμένο και «πατάει» πάνω στο γνωστό  «If» του Άγγλου  Rudyard Kipling. Η διαφορά είναι ότι ο Γάλλος Αδελφος αποδίδει τους στίχους του μέσα από την οπτική του Φιλελεύθερου και Αδογματικού Τεκτονισμού.

 

 

Ο Alain SUBREBOST και το «Εάν μπορείς...» παρουσιάζονται εδώ, σήμερα, για πρώτη φορά στο Ελληνικό κοινό, από τη Φιλελεύθερη και Αδογματική Τεκτονική Στοά «Κοινωνικός Κύκλος 0» Τη μετάφραση και την επιμέλεια του ποιήματος έκαναν δύο Αδελφοί της Στοάς. Το ποίημα πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ελευθεροτεκτονικό Συμπόσιο για τον εορτασμό του Θερινού Ηλιοστασίου, τον Ιούνιο 2018.

Εάν μπορείς ... 

Εάν μπορείς να αναζητάς, να μελετάς και να γνωρίζεις

 

Εάν μπορείς να ενδοσκοπείς με σκοπό την κατανόηση και την αποδοχή του εαυτού σου

 

Εάν μπορείς να παραμερίσεις την υπεροψία σου και τις ματαιόδοξες προκαταλήψεις

 

Εάν μπορείς να ξαναγεννηθείς μετά τη γέννησή σου

 

Εάν μπορείς να ελέγξεις το πεπρωμένο σου χωρίς να συμβιβαστείς,
 

Εάν μπορείς να εκκολάψεις τη φωτεινή Ανθρωπιά σου

 
Εάν μπορείς να ακούς, να παρατηρείς, να στοχάζεσαι και σοφά να σιωπάς

 

Εάν μπορεις να συλλογίζεσαι, να ονειρεύεσαι και να πιστεύεις σε ιδέες, χωρίς να παραμελείς τη δράση

Εάν μπορείς αρμονικά τη καρδιά και τη λογική σου να συνδυάσεις

 

Εάν μπορείς σε κάθε άνδρα να αναγνωρίσεις τον αδελφό σου

 

Εάν μπορείς σε κάθε γυναίκα να αναγνωρίσεις την αδελφή σου

 

Και μέσα σε κάθε διαφορά να βρεις την ενότητα που υπάρχει

 

Εάν μπορείς να αποδέχεσαι, χωρίς να υποτάσσεσαι

 

Και στις προσβολές, να μπορείς να παραμένεις υψηλόφρων και να συγχωρείς

Εάν μπορείς να διδάσκεις χωρίς να συμπεριφέρεσαι ως αφέντης

Εάν μπορείς να καθοδηγείς τα παιδιά σου, στα πρώτα βήματά τους, χωρίς να κυριαρχείς επάνω τους

Εάν μπορείς την ουτοπία συνεχώς να προσπαθείς να προσεγγίσεις χωρίς να χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα

Εάν μπορείς να σπείρεις τους σπόρους της Αγάπης και της Ελευθερίας, να δημιουργήσεις έναν παράδεισο και μετά να ξαναβγείς στο δρόμο χωρίς να ρίξεις ούτε μιά ματιά πίσω σου

 

Εάν μπορείς ν’ αγαπάς τη ζωή και να την απολαμβάνεις χωρίς να γαντζώνεσαι πάνω της

Εάν μπορείς τον Θεό σου και τη γη μας αρμονικά να εξισορροπείς, χωρίς τ’ ένα με τ’ άλλο να μπερδεύεις

 
Και ν’ αγαπάς εξίσου και τα δυό χωρίς να τα κακοποιείς…

Τότε λοιπόν γνωρίζεις πως το Γνώμονα και το Διαβήτη σώστα να πλέκεις

Και

 

Οπουδήποτε κι αν είσαι

Όποιος κι αν είσαι

Θα σε αναγνωρίζω ως Τέκτονα, Αδελφή μου!

Θα σε αναγνωρίζω ως Τέκτονα, Αδελφέ μου!

 

Alain SUBREBOST 

 

Μετάφραση και επιμέλεια:

Emil Thirifocq (Διδ. Μέλος της Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")

Ιούλιος Βερν (Μαθ. Μέλος της Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")

 

 

 

 

 

 

 

 

  

«ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ»: Το ιστορικό μίας αντιτεκτονικής κινηματογραφικής ταινίας ή Oι διαχρονικές πηγές της αντιτεκτονικής προπαγάνδας

…«Συγχρόνως, να γνωρίζεις αδελφέ/η  μου, ότι κάθε άνθρωπος που θα ξεσηκωθεί για να υπερασπιστεί την Αρετή και την Ηθική, θα δεχθεί εξευτελισμούς και θα προγραφεί από τους ισχυρούς. Αχρείοι θα σταλούν στο κατόπι του. Να ξέρεις ότι κάθε φίλος της Ελευθερίας πάντα θα συνθλίβεται ανάμεσα σε ένα Καθήκον και σε μια συκοφαντία.»...

Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο να δημοσιοποιείται από μία Ελευθεροτεκτονική Στοά μία αντιτεκτονική ταινία. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα σπάνιο και άγνωστο ιστορικό ντοκουμέντο,  σκοπός της ανάρτησης είναι να γίνουν κατανοητές τόσο η φύση και οι πηγές, όσο και τα κίνητρα της αντιτεκτονικής προπαγάνδας. Μέσα από το παράδειγμα της αντιτεκτονικής εκστρατείας στη κατοχική Γαλλία (1940-44) και το ιστορικό της παραγωγής της ταινίας «Απόκρυφες Δυνάμεις», ο οξυδερκής αναγνώστης του άρθρου θα διαπιστώσει τις διαχρονικές πηγές της αντιτεκτονικής ρητωρικής, οι οποίες είναι οι ίδιες σε όλες τις χώρες του κόσμου. Ακόμα και στην Ελλάδα του σήμερα! Για να προχωρήσουμε και ένα βήμα παραπάνω είναι αυτές που γέννησαν επίσης τον Φασισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό!

Στη Συμβολική Τεκτονική Στοά «Κοινωνικός Κύκλος 0», πιστεύουμε ακράδαντα ότι:

«Όποιος δεν γνωρίζει - ή ξεχνά - την ιστορία, είναι καταδικασμένος να τη ξαναζήσει!»

Η Διαφημιστική αφίσα της ταινίας όπως εμφανιζόταν
στους Γαλλικούς κινηματογράφους το 1943-44

 

Η ΑΝΤΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ 1940-44

Το 1940 μετά την εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας, την κατάρρευση του μετώπου και την συνθηκολόγησή, η Γαλλία χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Το κατεχόμενο από τα Γερμανικά στρατεύματα και την «Ελεύθερη Γαλλία», ή «Κυβέρνηση του Vichy», ή «Γαλλία του Vichy» η οποία διοικείτο από τη δοσιλογική-φιλοναζιστική κυβέρνηση του υπερσυντηρητικού και αντικομμουνιστή, στρατηγού Henri-Philippe Pétain. Η κυβέρνηση αυτή, με σύνθημα το: «Εργασία - Οικογένεια - Πατρίδα», συνεργάστηκε πλήρως με τη Γερμανία, υιοθετώντας τη πολιτική του ναζιστικού καθεστώτος. Μέχρι σήμερα, στη Γαλλία, ο όρος «Πεταινισμός» (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη ιδεολογία. Το τρίπτυχο της ακροδεξιάς Γαλλικής κυβέρνησης θυμίζει έντονα το "άλλων εποχών" Ελληνικό: "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια".

Πρώτη μέριμνα της νεοσύστατης κυβέρνησης ήταν να διοριστούν στη δημόσια διοίκηση άνθρωποι συντηρητικοί εθνικιστές, οι οποίοι ένιωθαν πολιτική συγγένεια με τους ναζί. Υπ’ αυτό το πρίσμα, δόθηκε η θέση του διευθυντού της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας στον  Bernard Faÿ. Ο Faÿ ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου Harvard και γνωστός λόγιος και ιστορικός. Είχε ακροδεξιές πολιτικές πεποιθήσεις και κατά την περίοδο του μεσοπολέμου είχε εκφράσει ξεκάθαρα αντισητικές και αντιτεκτονικές θέσεις, ταυτιζόμενος απόλυτα με τις θέσεις της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.

Bernard Faÿ

Για τον Faÿ, η σύγχρονη Γαλλία βρισκόταν σε κρίση ως αποτέλεσμα των κοσμικών και δημοκρατικών ιδεωδών που προωθήθηκαν από το Τεκτονισμό και τη γαλλική επανάσταση. Ως άλλος Barruel, έβλεπε στους Ελευθεροτέκτονες ένα καθοριστικό εχθρό: μια μυστική αδελφότητα που υπερασπιζόμενη τις αρχές της δημοκρατίας δημιούργησε ένα ισχυρό πολιτικό δίκτυο και κατέστρεφε συστηματικά την αγαπημένη του μοναρχική, καθολική και παραδοσιακή Γαλλία. Δεν ήταν όμως ο μόνος που είχε αυτές τις απόψεις. Την περίοδο του μεσοπολέμου οι συντηρητικές φωνές καταδίκαζαν τον Ελευθεροτεκτονισμό αφενός ως την πηγή των οικονομικών δεινών της Γαλλίας και αφετέρου ως καταφύγιο κοινωνικοπολιτικά ανεπιθύμητων ατόμων, όπως οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές.

Τεκτονική Στοά μετά από επίσκεψη των Ναζί.

Δεν είναι άσκοπο επίσης να αναφερθεί το γεγονός ότι ο Faÿ, λόγω της πολιτικής του τοποθέτησης, είχε ισχυρούς φίλους μέσα στους συντηρητικούς πολιτικούς κύκλους ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε άριστες φιλικές σχέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας. Τις σχέσεις αυτές τις κράτησε έως το τέλος της ζωής του. Είναι επίσης γεγονός ότι πολλούς από τους συνεργάτες που επέλεξε κατά τη διάρκεια του πολέμου στο παρελθόν ήταν μέλη της παραθρησκευτικής – αντιτεκτονικής οργάνωσης «Ελευθερο-καθολική Ένωση» (Ligue franc-catholique) Για ακόμα μία φορά επιβεβαιωνόταν θεωρία ότι ο «Θρόνος» και ο «Βωμός» αλληλοϋποστηρίζονται!

Λίγο καιρό μετά την ανάληψη της θέσης στη Βιβλιοθήκη, του προτάθηκε να αναλάβει και την ηγεσία της Service des sociétés secrètes (SSS), μίας νέας υπηρεσίας η οποία είχε ως σκοπό την δίωξη των Ελευθεροτεκτόνων. Η Γαλλική αυτή υπηρεσία λειτουργούσε ως παρακλάδι της SD (υπηρεσία πληροφοριών των SS και του Ναζιστικού Κόμματος). Όπως ήταν φυσικό ο Faÿ δέχτηκε πρόθυμα την πρόταση.

Ήδη από το καλοκαίρι του 1940 η φιλοναζιστική κυβέρνηση του Vichy είχε εκδώσει διάταγμα βάσει του οποίου οι Ελευθεροτέκτονες θεωρούνταν εχθροί του κράτους και εγκρίνονταν η αστυνομική επιτήρηση τους, κατόπιν τούτου ήταν υποχρεωμένοι να παρουσιαστούν και να δηλωθούν στην αστυνομία.  Ο Faÿ με την ανάληψη των καθηκόντων του στην SSS, άρχισε να εκδίδει δελτία τύπου, να οργανώνει δημόσιες διαλέξεις κατά του Τεκτονισμού και εκθέσεις με κατασχεμένα από Τεκτονικές Στοές υλικά, των οποίων διαστρέβλωνε την συμβολική έννοια με σκοπό να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο.

Αφίσα αντιτεκτονικής έκθεσης με τίτλο:
"Ο Ελευθεροτεκτονισμός νεκροθάφτης της ειρήνης"

Αντιτεκτονική έκθεση στο Παρίσι. Αξιοπρόσεκτη είναι
η μεγάλη προσέλευση και η "ουρά" που είχε σχηματιστεί.

 

Έκθεμα σε αντιτεκτονική έκθεση

Παράλληλα προχώρησε στην έκδοση μίας μηνιαίας προπαγανδιστικής επιθεώρησης με τίτλο: «Les Documents maçonniques» που φιλοξενούσε αντιτεκτονικά, καθώς και αντισημιτικά, άρθρα. Ο ίδιος ανέλαβε τη διεύθυνση του εντύπου, ενώ στη θέση του αρχισυντάκτη τοποθέτησε τον Jean Marquès-Rivière, έναν πρώην θεοσοφιστή, συντηρητικό και  παραδοσιοκράτη Τέκτονα, ο οποίος είχε τελικά παραιτηθεί το 1939 από τον Ελευθεροτεκτονισμό και είχε μετατραπεί σε αδυσώπητο πολέμιό του. Ως βοηθό του, με το τίτλο του γενικού γραμματέα, όρισε τον Jacques de Boistel – παλιό μέλος της «Ελευθερο-καθολικής Ένωσης». Είναι χαρακτηριστικό ότι τη κυκλοφορία του «Les Documents maçonniques» χαιρέτησαν τόσο ο στρατηγός Pétain όσο και υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησής του.

Άρθρο του περιοδικού «Les Documents maçonniques» το
οποίο σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο. Αναφέρει
ότι σε επαρχιακή Στοά βρέθηκε το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού
- επτά χρονών - το οποίο οι Τέκτονες χρησιμοποιούσαν στις
τελετές τους...
 

Το σενάριο της προπαγάνδας που προωθούσε το  κατάπτυστο αυτό έντυπο, είχε ως εξής: Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με καλές και αγαθές προθέσεις προσπάθησε να φέρει την πρόοδο, τη τάξη, την ειρήνη και να ενώσει την Ευρώπη. Όμως οι αιώνιοι εχθροί της ανθρωπότητας - οι Εβραίοι - την διέβαλαν και έστρεψαν εναντίον της, τους αφελείς συμμάχους (Αγγλογάλλους και Αμερικανούς). Ως εργαλείο σε αυτή την εκστρατεία κατά της καλής Γερμανίας, οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν το «απόλυτο όπλο» τους, τον Τεκτονισμό. Μία μυστική οργάνωση που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει, με σκοπό τη χειραγώγηση του δυτικού κόσμου. Μαριονέτα και δημιούργημα των Εβραίων ήταν επίσης και ο κομμουνισμός. Κατόπιν τούτων ο πόλεμος ήταν ένας «φτιαχτός», ένας «ψεύτικος πόλεμος», προϊόν της Εβραιοτεκτονικής συνωμοσίας και η Γερμανία ήταν στην ουσία αμυνόμενη. Οι Γάλλοι έπρεπε αφενός να βλέπουν τους Γερμανούς ως φίλους και ελευθερωτές και αφετέρου να στραφούν κατά των τριών μεγάλων εχθρών τους, των Εβραίων, των Τεκτόνων και των κομμουνιστών. Παράλληλα το «Les Documents maçonniques» παρουσίαζε τον Ελευθεροτεκτονισμό ως εστία συγκέντρωσης ατόμων τα οποία βρίσκονταν έκτος εθνικών και κοινωνικών πλαισίων - ανθρώπων «απάτριδων», «αποσυνάγωγων» και «κοινωνικών παριών». Οι δε Στοές ήταν κέντρα αποκρυφισμού και παρανομίας. Έτσι η κοσμοπολιτική Ελευθεροτεκτονική ιδεολογία ταυτιζόταν με ένα όραμα παγκοσμιοποίησης, που περιγραφόταν ως ουτοπικό και καταστροφικό! Δυστυχώς αυτά τα αντιτεκτονικά  ψευδή παραληρήματα και παραλογισμοί έτυχαν της αποδοχής ενός σημαντικού –αλλά μη σκεπτόμενου – μέρους της Γαλλικής κοινωνίας, το οποίο με αυτό το τρόπο ανακουφίστηκε από την πικρία που του είχε προκαλέσει η ήττα από τους Γερμανούς.

Το φάντασμα του νεκρού Γάλλου στρατιώτη επιστρέφει και
ζητά εκδίκηση για τον άδικο θάνατό του.Σηκώνεται από το
 μνημείο του "Άγνωστου Στρατιώτη" και φωνάζοντας "Φτάνει"
συλλαμβάνει τον Εβραίο και τον Τέκτονα. Ο Λαός σε
"δεύτερο πλάνο" παρακολουθεί αμέτοχος.

"Τα ψεύδη και οι κολακείες βγαίνουν πάντα από το ίδιο λημέρι"
Προπαγανδιστική  αφίσα κατά του ραδιοφωνικού σταθμού
του Λονδίνου. Οι ομιλητές φορούν Τεκτονικά διακριτικά.  

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ο Faÿ παρέλαβε από τους Γερμανούς κατάλογο με τα ονόματα των μελών της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (του μεγαλύτερου Γαλλικού Τεκτονικού Τάγματος), την οποία παρέδωσε στις κυβερνητικές εφημερίδες του Vichy που με τη σειρά τους την δημοσίευαν σταδιακά με σκοπό τη κατακραυγή και το δημόσιο διασυρμό των Τεκτόνων. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής το γεγονός ότι οι πολλές επίσημες εφημερίδες της καθολικής εκκλησίας, συμπλέοντας ιδεολογικά με την αντιδραστική κυβέρνηση και επιδεικνύοντας περισσή χριστιανική αγάπη, αναδημοσίευαν εθελοντικά αυτούς τους καταλόγους με σκοπό την μεγαλύτερη δημοσιοποίησή τους! Αδιαφορώντας τελικά εάν η πράξη τους αυτή κόστιζε ζωές, έστω και «αμαρτωλών».

Ως αποτέλεσμα αυτής της εκστρατείας του Faÿ, 989 Γάλλοι Ελευθεροτέκτονες στάλθηκαν στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου 549 από αυτούς εκτελέστηκαν, ενώ άλλοι περίπου 3000 που παρέμειναν στη Γαλλία, έχασαν την εργασία τους. Χαρακτηριστική του διωγμού που υπέστησαν οι Ελευθεροτέκτονες είναι η περίπτωση της δολοφονίας του Constant Chevillon, Μεγάλου Διδασκάλου του τύπου Memphis-Misraïm. Ο Chevillon συνελήφθει νώρις το πρωί της 23 Μαρτίου 1944 στο σπίτι του στη Lyon από τέσσερεις οπλισμένους άνδρες της μυστικής αστυνομίας του Vichy (Γαλλικό παρακλάδι της Gestapo). Τρεις ημέρες αργότερα βρέθηκε το πτώμα του, με μία σφαίρα στη βάση του κρανίου.

Constant Chevillon

Αυτός ο διωγμός τόσο πολύ στιγμάτισε το Γαλλικό Ελευθεροτεκτονισμό που το τυπικό εισδοχής του «Γαλλικού Τύπου» («Rite français moderne») περιλαμβάνει ένα δρώμενο που αντανακλά αυτή την εμπειρία!

Η ΤΑΙΝΙΑ

Το “Magnum Opus” του Faÿ και το αποκορύφωμα του ξεσπάσματος της απερίγραπτης αντιτεκτονικής εκστρατείας στη κατεχόμενη Γαλλία υπήρξε η κινηματογραφική ταινία «Forces Occultes» («Απόκρυφες Δυνάμεις»).

Τον Ιούλιο του 1941, ο Bernard Faÿ εδωσε εντολή στον Jacques de Boistel, να συγκεντρώσει τα στοιχεία και να αναλάβει την δημιουργία μίας προπαγανδιστικής αντιτεκτονικής ταινίας. Η ταινία θα χρηματοδοτούνταν από τη δοσιλογική κυβέρνηση του Vichy. Τη διεύθυνση παραγωγής ανέλαβε ο διευθυντής της κινηματογραφικής εταιρίας NOVA FILMS Robert Muzard και το σενάριο ο πρώην Τέκτων Jean Marquès-Rivière. Γιά τον πρωταγωνιστικό ρόλο επιλέχθηκε ο γνωστός στο Γαλλικό κοινό ηθοποιός Maurice Remy. Τέλος η σκηνοθεσία ανατέθηκε σε έναν άλλον πρώην Τέκτονα, τον Jean Mamy (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Paul Riche).

Jean Marquès-Rivière στη
πρεμιέρα της ταινίας

Ο Mamy έως και το 1940 ήταν πολιτικά ενταγμένος στην αριστερά και συγχρόνως ήταν όχι μόνο Ελευθεροτέκτων, αλλά και Σεβάσμιος Διδάσκαλος (πρόεδρος) της Στοάς «Ernest RENAN» της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας. Αμέσως μετά την ανακωχή, αφού πρώτα εγκατέλειψε τον Τεκτονισμό, κατόπιν στράφηκε εναντίον του. Έγινε μέλος της Γαλλικής Ναζιστικής οργάνωσης «Ligue Française d’Épuration, d’Entraide Sociale et de Collaboration Européenne» και άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «L'Appel» - επίσημο όργανο της προαναφερθείσας οργάνωσης - καθώς και στην αντικομμουνιστική εφημερίδα «Au pilori». Μετά τον πόλεμο οι Γάλλοι Τέκτονες των αποκάλεσαν: «Ο μεγαλύτερος προδότης του Ελευθεροτεκτονισμού». 

Jean Mamy

Τα γυρίσματα της ταινίας, ξεκίνησαν την 9η Σεπτεμβρίου 1942 στα στούντιο NOVA FILMS. Αργότερα για τις σκηνές των Τεκτονικών Εργασιών χρησιμοποιήθηκαν χώροι από το κτίριο της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, στο Παρίσι, το οποίο είχαν επιτάξει τα στρατεύματα κατοχής.  Το «Les Documents maçonniques», τη 15η Οκτωβρίου, δημοσίευσε άρθρο του Marquès-Rivière στο οποίο ο σεναριογράφος προανήγγειλε και προλόγισε τη ταινία. Μεταξύ άλλων έγραψε:

«Αυτή η ταινία, ήθελα να είναι ακριβής και συγχρόνως πολύ σκληρή. Είναι απαραίτητο να δείξουμε μέσα σε τριάντα λεπτά στο κοινό του κινηματογράφου - ξέρετε όλους όσους συγκεντρώνονται στις κινηματογραφικές αίθουσες το βράδυ του Σαββάτου - το τεκτονικό πρόβλημα. Για να προσεγγίσω το πρόβλημα αυτό και να το μετατρέψω σε ηχητικές εικόνες, προσπάθησα να σκεφτώ τι σχετίζεται ιδιαίτερα με το Τεκτονισμό: είναι ο κοινοβουλευτισμός.» [...] «Θέλω και πάλι να ευχαριστήσω τον σύντροφό μου Maurice Remy για τον πολυδιάστατο χαρακτήρα που ενσάρκωσε σ’ αυτή την ταινία.»

Διαφήμιση της ταινίας στο αντιτεκτονικό
 περιοδικό «Les Documents maçonniques»

 

Η ταινία γυρισμένη με έντονα εξπρεσιονιστικό ύφος, υποτίθεται ότι παρουσιάζει το ανώμαλο περιβάλλον των Ελευθεροτεκτονικών Στοών. Αναμασά τις πιο συχνές κοινοτοπίες της αντιτεκτονικής ρητορικής και ιδιαίτερα ότι ο Τεκτονισμός αποτελεί μια υπερεθνική και υπεριδεολογική οργάνωση, η οποία καθοδηγείται από σκοτεινές μυστικές δυνάμεις.

Το σενάριο παρουσιάζει την ιστορία ενός ακέραιου νεαρού βουλευτή του οποίου το ταλέντο ανησυχεί τις  «Απόκρυφες Δυνάμεις» που διαφεντεύουν όχι μόνο τη Γαλλία, αλλά και ολόκληρο το κόσμο. Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας τον καλεί να μυηθεί στο Τεκτονισμό και του υπόσχεται μια ισχυρή βοήθεια στη καριέρα του. Ο βουλευτής δελεάζεται και εντάσσεται στο Τεκτονισμό. Στη διάρκεια της ταινίας εμφανίζονται όλα τα Γαλλικά πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα της περιόδου του μεσοπολέμου ως πράξεις των Τεκτόνων, οι οποίοι συγχρόνως σπρώχνουν τη Γαλλία να κηρύξει, αδικαιολόγητα, τον πόλεμο στη Γερμανία. Εκείνος ανακαλύπτει το τοξικό περιβάλλον των Στοών, αρνήται να παίξει το βρώμικο παιχνίδι που του προτείνεται και διακηρύσσει την αγανάκτησή και τη περιφρόνησή του. Τελικά τον περιμένει η Τεκτονική εκδίκηση. Από το νοσοκομειακό κρεβάτι, θα δει τη Γαλλία να υποκύπτει στην «εβραιοτεκτονική» συνωμοσία και το λαό να πηγαίνει σε ένα «ψεύτικο πόλεμο». Η ταινία κλείνει με τη «σατανική» μορφή ενός Τέκτονα που στα χέρια του κρατά μία φλεγόμενη υδρόγειο.

Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να μείνουμε σε δύο σκηνές που θα πρέπει να προσέξει ο θεατής.

Στην αρχή της ταινίας, παρακολουθούμε την αγόρευση στην Εθνοσυνέλευση (Βουλή) ενός νέου, ευθύ και έντιμου εθνικιστή βουλευτή που είναι προφανές ότι συμβολίζει τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο βουλευτής κατακεραυνώνει τόσο τη Δεξιά, όσο και την Αριστερή παράταξη, κατηγορώντας τες ότι και οι δύο είναι διεφθαρμένες και με τη χρήση εξίσου δολίων μεθόδων εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τον λαό. Η πρώτη σκηνή αποκαλύπτει στο θεατή τη ρητορική της ακροδεξιάς προπαγάνδας και την απόλυτη λειτουργικότητα της τεχνικής της «σαλαμοποίησης», την οποία τόσο συχνά χρησιμοποιούν οι φασιστικές παρατάξεις. Εξισώνοντας τη «Φιλελεύθερη» Δεξιά με την Αριστερά - δύο ιδεολογικούς προσανατολισμούς τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους – οδηγούν τον απλό μέσο ψηφοφόρο να αναρωτηθεί: «τι άλλο απομένει;» Σκοπός είναι να αναδειχθεί ο Εθνικισμός και η άκρα Δεξιά ως κάτι νέο, η μέση λύση και η σωτηρία. Ο οξύνους αναγνώστης ήδη θα αναγνωρίζει τα γνωστά Ελληνικά κλισέ «όλοι είναι κλέφτες», «όλοι είναι διεφθαρμένοι» και «όλοι ίδιοι είναι». Ίσως και κάποιοι να θυμηθούν ότι αυτά είναι το βασικό μοτίβο της επιχειρηματολογίας συγκεκριμένων Ελληνικών πολιτικών σχηματισμών. Τα κλισέ αυτά εκπορεύονται από τα επωαστήρια του «αυγού του φιδιού» και στρώνουν τον δρόμο στους νοσταλγούς των μαύρων ημερών της ιστορίας.

Μία ακόμα σκηνή που αξίζει τη προσοχή του θεατή βρίσκεσαι στο 26’:01’’ της ταινίας. Εκεί στο πρόσωπο του Isaac Levi-Stein ο σκηνοθέτης αναπαράγει στη κινηματογραφική οθόνη την καρικατούρα του Εβραίου, όπως αποτυπωνόταν στις ναζιστικές αντισημιτικές προπαγανδιστικές αφίσες. (Συγκρίνετε την ομοιότητα των προσώπων μεταξύ της εικόνας της αφίσας και του ηθοποιού της ταινίας)

Η πρεμιέρα της ταινίας «Απόκρυφες Δυνάμεις» έγινε την 9^η Μαρτίου 1943, σε κλειστό κύκλο,  στο Cinéma des Champs-Élysées στο Παρίσι. Σε αυτή την πρώτη προβολή ήταν παρόντες όλοι οι συντελεστές της ταινίας και προσκλήθηκαν δημοσιογράφοι, αξιωματούχοι της δοσιλογικής Κυβέρνηση του Vichy, καθώς και μέλη της υψηλής Παρισινής κοινωνίας φίλα προσκείμενα στους κατακτητές. Στη συνέχεια οι «Απόκρυφες Δυνάμεις» προβλήθηκαν σε κινηματογράφους σε ολόκληρη τη Γαλλία. Αρχικά, δυστυχώς, με μεγάλη επιτυχία αλλά όσο περνούσε ο καιρός και παρά τη διαφήμισή της από το δοσιλογικό καθεστός, το ενδιαφέρον του κοινού μειώθηκε.

Από τα τέλη του εικοστού αιώνα και μέχρι σήμερα οι «Απόκρυφες Δυνάμεις» ζουν μια δεύτερη – διαδικτυακή – ζωή. Η ταινία στις μέρες μας προωθείται στο διαδίκτυο από ακροδεξιούς, εθνικιστικούς, καθώς και εκκλησιαστικούς και φανατικά θρησκευτικούς χώρους. Οι χώροι αυτοί για να προωθήσουν ακόμα περισσότερο την αντιτεκτονική τους προπαγάνδα - εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των αφελών, που έλκονται από «μυστηριώδεις ιστορίες» και «τείνουν ευήκοον ους» σε θεωρίες συνωμοσίας - έχουν το θράσος να παρουσιάζουν την ταινία αυτή ακόμα και ως «ντοκιμαντέρ»(!!!) και όχι ως προϊόν μυθοπλασίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι αρκετά πρόσφατα κυκλοφόρησε και βιβλίο το οποίο προσπαθεί να δικαιολογήσει και να «στρογγυλοποιήσει» τις πράξεις του ανεκδιήγητου Bernard Faÿ (Barbara Will: «Unlikely Collaboration - Gertrude Stein, Bernard Faÿ, and the Vichy Dilemma»: Columbia University Press: Sept 2011).

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Μετά την απελευθέρωση πολλοί από τους συντελεστές της ταινίας προσήχθησαν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Εκείνη όμως ήταν για όλους τυφλή;

Bernard Faÿ: Με τη αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο εγκέφαλος της αντιτεκτονικής εκστρατείας συνελήφθη και οδηγήθηκε το 1946 σε δίκη με τη κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό για την οποία αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου. Για να ξεπεράσει την κατηγορία η υπερασπιστική του γραμμή στηρίχθηκε στο ότι ο Faÿ δεν έπραξε ακολουθώντας τις οδηγίες του εχθρού αλλά ο αντιτεκτονισμός ήταν δική του φιλοσοφική τοποθέτηση και στάση ζωής. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά στο δικαστήριο:

...«Εδώ και πολλά χρόνια θεωρώ τον Τεκτονισμό μία επικίνδυνη οργάνωση και ύστερα από είκοσι χρόνια δεν άλλαξα ούτε γνώμη, ούτε γλώσσα. Η παρουσία των Γερμανών δεν είχε καμία επίδραση στις ιδέες μου»...

Το δικονομικό κόλπο – με ή χωρίς τη βοήθεια των ισχυρών φίλων του – έγινε δεκτό από το δικαστήριο, ο Faÿ απέφυγε τη θανατική ποινή και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Το 1951, ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της φυλακής, δραπέτευσε. Όπως αναφέρει η  Barbara Will στο βιβλίο της «Unlikely Collaboration: Gertrude Stein, Bernard Faÿ, and the Vichy Dilemma», η απόδραση οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τους πολιτικοϊδεολογικούς του φίλους με τη βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας! Διέφυγε στην Ελβετία η οποία όχι μόνο αρνήθηκε να εκδώσει τον δραπέτη στη Γαλλία, αλλά του πρόσφερε και εργασία σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας! Το 1959 ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας René Coty τον ... συγχώρεσε (!!!) και του έδωσε χάρη! Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η παράξενη αυτή απόφαση θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο René Coty ήταν ένας από τους βουλευτές που την 10^η Ιουλίου 1940 ψήφισαν θετικά ώστε να δοθούν υπερεξουσίες στον στρατηγό Philippe Pétain, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι ο Bernard Faÿ διατήρησε έως το τέλος της ζωής του, τις άριστες φιλικές του σχέσεις με τα ανώτατα στελέχη της καθολικής εκκλησίας.

Jacques de Boistel:  Το «δεξί χέρι» του Faÿ – και από το 1942 έως το 1944 διευθυντής του SSS για τη κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία - συνελήφθη το Νοέμβριο του 1944. Το Δεκέμβριο του 1946, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε δεκαπέντε χρόνια καταναγκαστικής εργασίας.

Jean Marquès-Rivière: Γνωρίζοντας το τι θα επακολουθούσε ο Marquès-Rivière κατάφερε και διέφυγε στο εξωτερικό. Δικάστηκε, ερήμην, κατηγορούμενος για συνεργασία με τον εχθρό και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Jean Mamy: Μετά την απελευθέρωση, ο σκηνοθέτης του «Απόκρυφες Δυνάμεις» οδηγήθηκε σε δίκη με τη κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό. Κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο διά τυφεκισμού. Εκτελέστηκε στις 29 Μαρτίου 1949 στο φρούριο της Montrouge.

Robert Muzard: Ο διευθυντής της NOVA FILMS το 1945 δικάστηκε για τη συμβολή του στη δημιουργία της ταινίας και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση.

Maurice Remy: Μετά τον πόλεμο, ο πρωταγωνιστής της ταινίας φοβούμενος τη σύλληψη και τη δίκη διέφυγε στην Αργεντινή. Επέστρεψε στη Γαλλία στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Εργάστηκε ξανά στη κινηματογραφική βιομηχανία, αλλά σε δευτερεύουσες - βοηθητικές, εργασίες.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Πριν προτρέξει ο αναγνώστης αυτού του άρθρου να κατηγορήσει αποκλειστικά και μόνο τον Ναζισμό και τη Γερμανία για την αντιτεκτονική προπαγάνδα, ας ερευνήσει σε ποιό πολιτικό χώρο άνηκαν, καθώς και ποιά σχέση είχε η εκκλησία μαζί τους, οι ενορχηστρωτές των μεγαλύτερων αντιτεκτονικών εκστρατειών τα τελευταία 240 χρόνια, όπως ο John Robison, ο αββάς Augustin Barruel, ο Léo Taxil, η Ιερά Συμμαχία, η Nesta Webster, οι συντάκτες των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών», και τόσοι άλλοι. Όπως προαναφέρθηκε ο «Θρόνος» και ο «Βωμός» βαδίζουν μαζί, χέρι-χέρι, το ίδιο δρόμο!

 

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ YOUTUBE - ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ 0":

https://www.youtube.com/watch?v=X_aEzW0THmg&t=609s

 

 

Ν. Καλλιπολίτης (Διδ. Μέλος της Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")