Στον Π. Μ. - Τον Αδελφό που με δίδαξε τη Τεκτονική Ανοχή.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι εμπνευσμένο από την γνωστή ομιλία της 28ης Αυγούστου 1963, του Martin Luther King και αποτέλεσε την κύρια ομιλία κατά τη διάρκεια του Τεκτονικού Συμποσίου για τον Εορτασμό του Χειμερινού Ηλιοστασίου της Αυτόνομης Συμβολικής Στοάς "Κοινωνικός Κύκλος 0", υπό την αιγίδα του Δ.Τ.Τ. "ΔΕΛΦΟΙ", το βράδυ της 21 Δεκεμβρίου 2018.
Σας
λέω Αδελφές και Αδελφοί μου, ότι έχω ένα όνειρο!
Ναι, έχω σήμερα ένα
όνειρο, ένα υπέροχο Ελευθεροτεκτονικό όνειρο!
Ένα όνειρο βαθειά και γερά
ριζωμένο στη γνήσια Παράδοση και στις διδαχές του Φιλελεύθερου Αδογματικού
Τεκτονισμού.
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα θα καταφέρουμε να γίνουμε απόλυτα κυρίαρχοι της Ελευθεροτεκτονικής Τέχνης. Μιά
τέχνη που σπουδάσαμε, με τη συστηματική λάξευση του ακατεργάστου λίθου και τη
σταδιακή μεταμόρφωσή του σε τέλειο-κυβικό λίθο, στο εσωτερικό των Στοών μας. Της
τέχνης του να προχωρούμε πέρα από το φαίνεσθαι, πάντα με σεβασμό και ανοχή στο
διαφορετικό. Γιατί η τέχνη μας είναι να βλέπουμε σε κάθε διαφορά την ενότητα
που κρύβεται μέσα της.
Μία Τέχνη που επιτρέπει
στον κάτοχό της την ελευθερία του να είναι πραγματικά ο εαυτός του, ζώντας ειρηνικά
και αρμονικά με αυτούς που τον περιτριγυρίζουν. Την ή τον σύντροφό του, τα
παιδιά του, την οικογένειά του, τους φίλους του, τους γείτονές του, το χωριό του,
την πόλη του, τη χώρα του, τη φύση και τελικά με ολόκληρο τον κόσμο μας.
Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα
Αδελφές και Αδελφοί μου.
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα όλοι οι Ελευθεροτέκτονες, γυναίκες και άνδρες θα κάθονται γύρω από το
τραπέζι της Αδελφοσύνης χωρίς διάκριση χρώματος του δέρματος, κοινωνικής θέσης,
φύλου, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, χωρίς διαχωρισμό που να
σχετίζεται με τα σχίσματα και τις αναγνωρίσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων
Τεκτονικών Δικαιοδοσιών, ή διαχωρισμούς που θέτουν όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι
κατέχουν τη μόνη αλήθεια και τη δήθεν πραγματική «γραμμή διαδοχής».
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα θα αντιληφθούμε ότι με κάποιο τρόπο αυτή η σημερινή κατάσταση της
απομόνωσης, της σιωπής και του αδιέξοδου
αποκρυφισμού πρέπει και μπορεί να αλλάξει και θ’ αλλάξει! Ονειρεύομαι τη μέρα
που θα σας δω να βγαίνετε από τα Τεκτονικά Εργαστήρια, γυναίκες και άντρες,
ευτυχισμένοι, χαμογελαστοί, γαλήνιοι, μα και συνάμα αποφασισμένοι να φέρετε στο
φως του ηλίου, Ιδέες που κρατούσαμε για αιώνες κρυφές μέσα στα Σύμβολά μας. Να
βγαίνετε σίγουροι και χωρίς δισταγμό να εφαρμόσετε, δημόσια ή διακριτικά, την
Ελευθεροτεκτονική Τέχνη μέσα στη παγκόσμια κοινότητα. Να βγαίνετε για να
Έργαστείτε στη «θύραθεν κοινωνία» χτίζοντας γεφύρια που ενώνουν τα χάσματα των
διαφορών που διαιρούν την Ανθρωπότητα και καθιστούν τους ανθρώπους εξαιρετικά
ξένους μεταξύ τους. Να βγαίνετε με τελικό σκοπό να μετατρέψετε αυτόν τον κόσμο
στον παράδεισο που όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις παρουσιάζουν ως μεταθανάτια
ανταμοιβή.
Ε ναι λοιπόν, ονειρεύομαι ότι
μιά μέρα αυτός ο παράδεισος της αρμονίας, της ειρήνης και του σεβασμού, δεν θα
είναι μια αόριστη υπόσχεση που ίσως εκπληρωθεί, αλλά μια ζωντανή
πραγματικότητα, απτή, συγκεκριμένη, καθημερινή, σε αυτό το "εδώ και
τώρα" και όχι πλέον ένα υποθετικό μεταφυσικό επέκεινα.
Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα…
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα η Ελευθερία της συνείδησης και του λόγου, η Ελευθερία να πράττεις αυτό που
θέλεις χωρίς τη βλάβη του πλησίον, η Ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, η Ελευθερία
του συνέρχεσθαι, να διαδηλώνεις συλλογικά ή και ατομικά, η Ελευθερία που όλοι
διδαχθήκαμε τη μέρα της Εισδοχής μας, θα γίνει πραγματικότητα και οι ικανότητες
και τα καλά χαρακτηριστικά, που πιθανόν όλοι και όλες κρύβουμε μέσα μας θα
μπορούν τελικά να συγκεντρωθούν και να συνεργαστούν για να πολεμήσουμε με τον
καλύτερο τρόπο ενάντια στις διάφορες οικονομικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές, ή ακόμα
και προσωπικές κρίσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ονειρεύομαι ότι αυτές οι
πολυποίκιλες διαφορές θα συνεργαστούν τόσο για την δική μας ευημερία, όσο και
των κοινωνιών μέσα στις οποίες ζούμε και προοδεύουμε.
Ναι, σας εξομολογούμαι, Αδελφές
και Αδελφοί μου, ότι έχω ένα θαυμάσιο
Τεκτονικό όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα όλοι μαζί θα κατορθώσουμε να αποκαταστήσουμε την Ελευθερία. Την Ελευθερία η
οποία δεν θα έπρεπε ποτέ να καταπατηθεί από τα διάφορα θρησκευτικά και
κοινωνικοπολιτικά συστήματα και θεωρίες. Θεωρίες και ιδέες οι οποίες υποτίθεται
ότι ήρθαν στην επιφάνεια για να απελευθερώσουν τους Ανθρώπους και τελικά
κατέληξαν να υποτάξουν τη νόησή τους σαν σαγηνευτικές και δήθεν φιλελεύθερες
ερωμένες. Ιδέες που ήταν μεν καλές ερωμένες, αλλά κακές σύζυγοι και μάνες.
Ιδέες που γέννησαν κατ’ επίφαση δημοκρατίες, ή ακόμα και δικτατορίες, φανατισμό
και μίσος. Ιδέες που αντί να δημιουργήσουν
ευτυχείς, γαλήνιους και Ελεύθερα σκεπτόμενους Ανθρώπους, όπως ευαγγελίζονταν,
δημιούγησαν σκλαβιά αλλά και εθελοδουλία, δυστυχία και πόνο.
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα θα μπορέσουμε να έχουμε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, την ίδια
δύναμη, το ίδιο θάρρος, την ίδια αποφασιστικότητα, να απελευθερώσουμε τον κόσμο
που άλλοι επιδιώκουν και θέλουν να υποδουλώσουν. Θα πετύχουμε να σπάσουμε τις
αλυσίδες με τις οποίες έδεσαν τους Ανθρώπους αυτοί που χρησιμοποιούν μέσα και
τεχνικές που σχετίζονται με το φόβο και την ενοχή. Αυτοί που χρησιμοποιούν εθνικιστικά,
πολιτικά ή θρησκευτικά δόγματα ως ψυχολογικούς μοχλούς για να υποτάξουν, αντί
για να αφυπνήσουν τους Ανθρώπους. Αυτοί που χρησιμοποιούν και καταχρώνται τα
συναισθήματα και τις αδυμαμίες μας για να μας προσηλυτίσουν στη θρησκεία της
κατανάλωσης. Αυτοί που τελικά προσπαθούν να μας απομακρύνουν από την ατομική
μας κυριαρχία…
Έχω ένα όνειρο σήμερα…
Έχω ένα όνειρο ότι μιά
μέρα, Αδελφές και Αδελφοί μου, η φωνή σας θα ηχήσει δυνατά έως στα πέρατα της
οικουμένης και μέσα από τη δική σας δράση οι άνθρωποι θα σταθούν υπεράνω των εθνικών προκαταλήψεων και θα γνωρίζουν, με ακρίβεια, το όριο πέρα του οποίου ο
πατριωτισμός παύει πλέον να είναι αρετή. Θα πάψουν να βγάζουν
κακόηχες φριχτές κραυγές φυλετικού μίσους, εθνικισμού και θρησκευτικού
φανατισμού, θα γίνουν άξιοι του χαρακτηρισμού «Sapiens» και όλα τα Ανθρώπινα πλάσματα,
Άνθρωποι κάθε εθνικότητας. Μαύροι Άνθρωποι, λευκοί Άνθρωποι, κίτρινοι Άνθρωποι,
Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Ινδουιστές, Βουδιστές. Άνθρωποι κάθε
θρησκείας ή άθεοι. Θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να φωνάξουν: «Επιτέλους
Υπάρχει Φως στο δρόμο μας»!
Ναι, έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα καθίσουμε όλοι, Ελευθεροτέκτονες
άνδρες και γυναίκες από όλο τον κόσμο, μαζί με όλες τις αμύητες αδελφές και
όλους τους αμύητους αδελφούς μας στην Ανθρωπότητα, γύρω από το στρογγυλό τραπέζι
της Αδελφοσύνης, και θα μοιραστούμε όλοι μαζί, τα αγαθά της Τεκτονικής «Αγάπης».
Ονειρεύομαι τη μέρα που θα
«καταστούν περιττές, οι πράξεις που, κατά το κοινώς λεγόμενο, αποκαλούνται
καλές». Εκείνη τη μέρα που θα μπορέσουμε να αφήσουμε κάτω τα Εργαλεία μας,
ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι, διότι «η ολοκλήρωση του Έργου ικανοποιεί τον
Εργάτη».
Ναι, Αδελφές και Αδελφοί
μου, έχω ένα όνειρο ότι μιά μέρα θα μας δω, όλους και όλες, ευτυχισμένους.
Ευτυχισμένους που πετύχαμε να κάνουμε πράξη μέσα στη κοινωνία - εκεί έξω και
πέρα από τους Ναούς που στεγάζουν τις Εργασίες μας - αυτή τη μεγαλειώδη ρήση
που είναι χαραγμένη στο αέτωμα της αρχαίας μυητικής μας Αδελφότητας:
«Να
επανενώσουμε ό,τι έχει διαιρεθεί»
Έχω το όνειρο μιας νέας
Ανθρωπότητας, μιας Ελεύθερης Aνθρωπότητας,
μιας σεβαστής Ανθρωπότητας,
μιάς αγαπημένης και συνεργαζόμενης Ανθρωπότητας, μιάς Ανθρωπότητας χωρίς
ανασφάλεια και φόβο. Μιάς γαλήνιας, υπεύθυνης και ισορροπημένης Ανθρωπότητας
που θα κατέχει τη Βασιλική Τέχνη. Μιάς Ανθρωπότητας η οποία θα αντιλαλεί ένδοξα
τραγούδια χαράς μέσα σε ένα περιβάλον
Ελευθερίας,
Ισότητας, Αδελφοσύνης και Εκκοσμίκευσης
Ν. Καλλιπολίτης [Διδ. Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0"]
