…«Συγχρόνως, να γνωρίζεις αδελφέ/η μου, ότι κάθε
άνθρωπος που θα ξεσηκωθεί
για να υπερασπιστεί την Αρετή και την Ηθική,
θα δεχθεί εξευτελισμούς και θα προγραφεί
από τους
ισχυρούς. Αχρείοι
θα σταλούν
στο κατόπι
του. Να ξέρεις ότι κάθε φίλος
της Ελευθερίας
πάντα θα συνθλίβεται ανάμεσα σε ένα Καθήκον και σε μια συκοφαντία.»...
Σίγουρα δεν είναι
συνηθισμένο φαινόμενο να δημοσιοποιείται από μία
Ελευθεροτεκτονική Στοά μία αντιτεκτονική ταινία. Πέρα από το γεγονός ότι
πρόκειται για ένα σπάνιο και άγνωστο ιστορικό ντοκουμέντο, σκοπός της ανάρτησης είναι να γίνουν
κατανοητές τόσο η φύση και οι πηγές, όσο και τα κίνητρα της αντιτεκτονικής
προπαγάνδας. Μέσα από το παράδειγμα της αντιτεκτονικής εκστρατείας στη κατοχική
Γαλλία (1940-44) και το ιστορικό της παραγωγής της ταινίας «Απόκρυφες
Δυνάμεις», ο οξυδερκής αναγνώστης του άρθρου θα διαπιστώσει τις διαχρονικές
πηγές της αντιτεκτονικής ρητωρικής, οι οποίες είναι οι ίδιες σε όλες τις χώρες
του κόσμου. Ακόμα και στην Ελλάδα του σήμερα! Για να προχωρήσουμε και ένα βήμα
παραπάνω είναι αυτές που γέννησαν επίσης τον Φασισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό!
Στη Συμβολική Τεκτονική Στοά
«Κοινωνικός Κύκλος 0», πιστεύουμε ακράδαντα ότι:
«Όποιος δεν γνωρίζει - ή
ξεχνά - την ιστορία, είναι καταδικασμένος να τη ξαναζήσει!»
 |
| Η Διαφημιστική αφίσα της ταινίας όπως εμφανιζόταν στους Γαλλικούς κινηματογράφους το 1943-44 |
Η
ΑΝΤΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ 1940-44
Το 1940 μετά την εισβολή
της Ναζιστικής Γερμανίας, την κατάρρευση του μετώπου και την συνθηκολόγησή, η
Γαλλία χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Το κατεχόμενο από τα Γερμανικά στρατεύματα και
την «Ελεύθερη Γαλλία», ή «Κυβέρνηση του Vichy», ή «Γαλλία του Vichy» η οποία
διοικείτο από τη δοσιλογική-φιλοναζιστική κυβέρνηση του υπερσυντηρητικού και
αντικομμουνιστή, στρατηγού Henri-Philippe Pétain. Η κυβέρνηση αυτή, με σύνθημα
το: «Εργασία - Οικογένεια - Πατρίδα», συνεργάστηκε πλήρως με τη Γερμανία,
υιοθετώντας τη πολιτική του ναζιστικού καθεστώτος. Μέχρι σήμερα, στη Γαλλία, ο
όρος «Πεταινισμός» (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη
ιδεολογία. Το τρίπτυχο της ακροδεξιάς Γαλλικής κυβέρνησης θυμίζει έντονα το "άλλων εποχών" Ελληνικό: "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια".
Πρώτη μέριμνα της
νεοσύστατης κυβέρνησης ήταν να διοριστούν στη δημόσια διοίκηση άνθρωποι συντηρητικοί
εθνικιστές, οι οποίοι ένιωθαν πολιτική συγγένεια με τους ναζί. Υπ’ αυτό το
πρίσμα, δόθηκε η θέση του διευθυντού της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας στον Bernard
Faÿ. Ο Faÿ ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου Harvard και γνωστός λόγιος και
ιστορικός. Είχε ακροδεξιές πολιτικές πεποιθήσεις και κατά την περίοδο του
μεσοπολέμου είχε εκφράσει ξεκάθαρα αντισητικές και αντιτεκτονικές θέσεις,
ταυτιζόμενος απόλυτα με τις θέσεις της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.
 |
| Bernard Faÿ |
Για
τον Faÿ, η σύγχρονη Γαλλία βρισκόταν σε κρίση ως αποτέλεσμα των κοσμικών και
δημοκρατικών ιδεωδών που προωθήθηκαν από το Τεκτονισμό και τη γαλλική
επανάσταση. Ως άλλος Barruel, έβλεπε στους Ελευθεροτέκτονες ένα καθοριστικό
εχθρό: μια μυστική αδελφότητα που υπερασπιζόμενη τις αρχές της δημοκρατίας
δημιούργησε ένα ισχυρό πολιτικό δίκτυο και κατέστρεφε συστηματικά την αγαπημένη
του μοναρχική, καθολική και παραδοσιακή Γαλλία. Δεν ήταν όμως ο μόνος που είχε
αυτές τις απόψεις. Την περίοδο του μεσοπολέμου οι συντηρητικές φωνές
καταδίκαζαν τον Ελευθεροτεκτονισμό αφενός ως την πηγή των οικονομικών δεινών
της Γαλλίας και αφετέρου ως καταφύγιο κοινωνικοπολιτικά ανεπιθύμητων ατόμων,
όπως οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές.
 |
| Τεκτονική Στοά μετά από επίσκεψη των Ναζί. |
Δεν είναι άσκοπο επίσης να
αναφερθεί το γεγονός ότι ο Faÿ, λόγω της πολιτικής του τοποθέτησης, είχε
ισχυρούς φίλους μέσα στους συντηρητικούς πολιτικούς κύκλους ενώ ταυτόχρονα
διατηρούσε άριστες φιλικές σχέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη της Καθολικής
Εκκλησίας. Τις σχέσεις αυτές τις κράτησε έως το τέλος της ζωής του. Είναι
επίσης γεγονός ότι πολλούς από τους συνεργάτες που επέλεξε κατά τη διάρκεια του
πολέμου στο παρελθόν ήταν μέλη της παραθρησκευτικής – αντιτεκτονικής οργάνωσης «Ελευθερο-καθολική Ένωση» (Ligue
franc-catholique) Για ακόμα μία φορά επιβεβαιωνόταν θεωρία ότι ο «Θρόνος» και ο
«Βωμός» αλληλοϋποστηρίζονται!
Λίγο καιρό μετά την
ανάληψη της θέσης στη Βιβλιοθήκη, του προτάθηκε να αναλάβει και την ηγεσία της Service des sociétés secrètes (SSS),
μίας νέας υπηρεσίας η οποία είχε ως σκοπό την δίωξη των Ελευθεροτεκτόνων. Η Γαλλική
αυτή υπηρεσία λειτουργούσε ως παρακλάδι της SD (υπηρεσία πληροφοριών των SS και του
Ναζιστικού Κόμματος). Όπως ήταν φυσικό ο Faÿ δέχτηκε πρόθυμα την πρόταση.
Ήδη από το καλοκαίρι του
1940 η φιλοναζιστική κυβέρνηση του Vichy
είχε εκδώσει διάταγμα βάσει του οποίου οι Ελευθεροτέκτονες θεωρούνταν εχθροί
του κράτους και εγκρίνονταν η αστυνομική επιτήρηση τους, κατόπιν τούτου ήταν
υποχρεωμένοι να παρουσιαστούν και να δηλωθούν στην αστυνομία. Ο Faÿ με την ανάληψη των καθηκόντων του στην SSS, άρχισε να εκδίδει δελτία τύπου, να
οργανώνει δημόσιες διαλέξεις κατά του Τεκτονισμού και εκθέσεις με κατασχεμένα
από Τεκτονικές Στοές υλικά, των οποίων διαστρέβλωνε την συμβολική έννοια με
σκοπό να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο.
 |
| Αφίσα αντιτεκτονικής έκθεσης με τίτλο: "Ο Ελευθεροτεκτονισμός νεκροθάφτης της ειρήνης" |
 |
| Αντιτεκτονική έκθεση στο Παρίσι. Αξιοπρόσεκτη είναι η μεγάλη προσέλευση και η "ουρά" που είχε σχηματιστεί. |
 |
| Έκθεμα σε αντιτεκτονική έκθεση |
Παράλληλα προχώρησε στην
έκδοση μίας μηνιαίας προπαγανδιστικής επιθεώρησης με τίτλο: «Les Documents maçonniques» που
φιλοξενούσε αντιτεκτονικά, καθώς και αντισημιτικά, άρθρα. Ο
ίδιος ανέλαβε τη διεύθυνση του εντύπου, ενώ στη θέση του αρχισυντάκτη
τοποθέτησε τον Jean
Marquès-Rivière,
έναν πρώην θεοσοφιστή, συντηρητικό
και παραδοσιοκράτη
Τέκτονα, ο οποίος είχε τελικά παραιτηθεί το 1939 από τον Ελευθεροτεκτονισμό και
είχε μετατραπεί σε αδυσώπητο πολέμιό του. Ως βοηθό του, με το τίτλο του γενικού
γραμματέα, όρισε τον Jacques de Boistel –
παλιό μέλος της «Ελευθερο-καθολικής Ένωσης». Είναι χαρακτηριστικό ότι τη
κυκλοφορία του «Les Documents maçonniques» χαιρέτησαν τόσο ο στρατηγός Pétain
όσο και υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησής του.
 |
| Άρθρο του περιοδικού «Les Documents maçonniques» το οποίο σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο. Αναφέρει ότι σε επαρχιακή Στοά βρέθηκε το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού - επτά χρονών - το οποίο οι Τέκτονες χρησιμοποιούσαν στις τελετές τους... |
Το σενάριο της προπαγάνδας
που προωθούσε το κατάπτυστο αυτό έντυπο,
είχε ως εξής: Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με καλές και αγαθές προθέσεις
προσπάθησε να φέρει την πρόοδο, τη τάξη, την ειρήνη και να ενώσει την Ευρώπη.
Όμως οι αιώνιοι εχθροί της ανθρωπότητας - οι Εβραίοι - την διέβαλαν και
έστρεψαν εναντίον της, τους αφελείς συμμάχους (Αγγλογάλλους και Αμερικανούς). Ως
εργαλείο σε αυτή την εκστρατεία κατά της καλής Γερμανίας, οι Εβραίοι
χρησιμοποίησαν το «απόλυτο όπλο» τους, τον Τεκτονισμό. Μία μυστική οργάνωση που
οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει, με σκοπό τη χειραγώγηση του δυτικού κόσμου.
Μαριονέτα και δημιούργημα των Εβραίων ήταν επίσης και ο κομμουνισμός. Κατόπιν
τούτων ο πόλεμος ήταν ένας «φτιαχτός», ένας «ψεύτικος πόλεμος», προϊόν της
Εβραιοτεκτονικής
συνωμοσίας και η Γερμανία ήταν στην ουσία αμυνόμενη. Οι Γάλλοι έπρεπε αφενός να
βλέπουν τους Γερμανούς ως φίλους και ελευθερωτές και αφετέρου να στραφούν κατά
των τριών μεγάλων εχθρών τους, των Εβραίων, των Τεκτόνων και των κομμουνιστών.
Παράλληλα το «Les Documents maçonniques» παρουσίαζε τον Ελευθεροτεκτονισμό ως
εστία συγκέντρωσης ατόμων τα οποία βρίσκονταν έκτος εθνικών
και κοινωνικών πλαισίων - ανθρώπων «απάτριδων», «αποσυνάγωγων» και «κοινωνικών
παριών». Οι δε Στοές ήταν κέντρα αποκρυφισμού και παρανομίας.
Έτσι η κοσμοπολιτική Ελευθεροτεκτονική ιδεολογία ταυτιζόταν με ένα όραμα παγκοσμιοποίησης,
που περιγραφόταν ως ουτοπικό και καταστροφικό! Δυστυχώς αυτά τα
αντιτεκτονικά ψευδή παραληρήματα και παραλογισμοί
έτυχαν της αποδοχής ενός σημαντικού –αλλά μη σκεπτόμενου – μέρους της Γαλλικής
κοινωνίας, το οποίο με αυτό το τρόπο ανακουφίστηκε από την πικρία
που του είχε προκαλέσει η ήττα από τους Γερμανούς.
 |
| Το φάντασμα του νεκρού Γάλλου στρατιώτη επιστρέφει και ζητά εκδίκηση για τον άδικο θάνατό του.Σηκώνεται από το μνημείο του "Άγνωστου Στρατιώτη" και φωνάζοντας "Φτάνει" συλλαμβάνει τον Εβραίο και τον Τέκτονα. Ο Λαός σε "δεύτερο πλάνο" παρακολουθεί αμέτοχος. |
 |
| "Τα ψεύδη και οι κολακείες βγαίνουν πάντα από το ίδιο λημέρι" Προπαγανδιστική αφίσα κατά του ραδιοφωνικού σταθμού του Λονδίνου. Οι ομιλητές φορούν Τεκτονικά διακριτικά. |
Σαν να μην έφθαναν όλα
αυτά, ο Faÿ παρέλαβε από τους Γερμανούς κατάλογο με τα ονόματα των μελών της
Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (του μεγαλύτερου Γαλλικού Τεκτονικού Τάγματος),
την οποία παρέδωσε στις κυβερνητικές εφημερίδες του Vichy που με τη σειρά τους
την δημοσίευαν σταδιακά με σκοπό τη κατακραυγή και το δημόσιο διασυρμό των
Τεκτόνων. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής το γεγονός ότι οι πολλές επίσημες
εφημερίδες της καθολικής εκκλησίας, συμπλέοντας ιδεολογικά με την αντιδραστική κυβέρνηση
και επιδεικνύοντας περισσή χριστιανική αγάπη, αναδημοσίευαν εθελοντικά αυτούς
τους καταλόγους με σκοπό την μεγαλύτερη δημοσιοποίησή τους! Αδιαφορώντας
τελικά εάν η πράξη τους αυτή κόστιζε ζωές, έστω και «αμαρτωλών».
Ως αποτέλεσμα αυτής της εκστρατείας
του Faÿ,
989 Γάλλοι Ελευθεροτέκτονες στάλθηκαν στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης,
όπου 549 από αυτούς εκτελέστηκαν,
ενώ άλλοι περίπου 3000 που παρέμειναν στη Γαλλία, έχασαν την εργασία τους. Χαρακτηριστική
του διωγμού που υπέστησαν οι Ελευθεροτέκτονες είναι η περίπτωση της δολοφονίας του
Constant Chevillon,
Μεγάλου Διδασκάλου του τύπου Memphis-Misraïm. Ο Chevillon συνελήφθει
νώρις το πρωί της 23 Μαρτίου 1944 στο σπίτι του στη Lyon από τέσσερεις οπλισμένους
άνδρες της μυστικής αστυνομίας του Vichy (Γαλλικό παρακλάδι της Gestapo). Τρεις
ημέρες αργότερα βρέθηκε το πτώμα του, με μία σφαίρα στη βάση του κρανίου.
 |
| Constant Chevillon |
Αυτός ο διωγμός τόσο πολύ στιγμάτισε
το Γαλλικό Ελευθεροτεκτονισμό που το τυπικό εισδοχής του «Γαλλικού Τύπου» («Rite français moderne») περιλαμβάνει ένα
δρώμενο που αντανακλά αυτή την εμπειρία!
Η
ΤΑΙΝΙΑ
Το “Magnum Opus” του
Faÿ
και το αποκορύφωμα του ξεσπάσματος της απερίγραπτης αντιτεκτονικής εκστρατείας στη
κατεχόμενη Γαλλία υπήρξε η κινηματογραφική ταινία «Forces
Occultes» («Απόκρυφες
Δυνάμεις»).
Τον Ιούλιο του 1941, ο Bernard
Faÿ εδωσε εντολή στον Jacques de Boistel, να συγκεντρώσει τα στοιχεία και
να αναλάβει την δημιουργία μίας προπαγανδιστικής αντιτεκτονικής ταινίας. Η ταινία
θα χρηματοδοτούνταν από τη δοσιλογική κυβέρνηση του Vichy. Τη διεύθυνση
παραγωγής ανέλαβε ο διευθυντής της κινηματογραφικής εταιρίας NOVA FILMS Robert Muzard και
το σενάριο ο πρώην Τέκτων Jean Marquès-Rivière. Γιά τον πρωταγωνιστικό ρόλο επιλέχθηκε
ο γνωστός στο Γαλλικό κοινό ηθοποιός Maurice
Remy. Τέλος η σκηνοθεσία ανατέθηκε σε έναν άλλον πρώην Τέκτονα, τον Jean Mamy (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Paul
Riche).
 |
| Jean Marquès-Rivière στη πρεμιέρα της ταινίας |
Ο Mamy έως και το 1940
ήταν πολιτικά ενταγμένος στην αριστερά και συγχρόνως ήταν όχι μόνο Ελευθεροτέκτων, αλλά και Σεβάσμιος Διδάσκαλος
(πρόεδρος) της Στοάς «Ernest RENAN» της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας. Αμέσως μετά την ανακωχή, αφού πρώτα εγκατέλειψε
τον Τεκτονισμό, κατόπιν στράφηκε εναντίον του. Έγινε μέλος της Γαλλικής Ναζιστικής
οργάνωσης «Ligue Française d’Épuration, d’Entraide Sociale et de Collaboration Européenne» και άρχισε να
εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «L'Appel»
- επίσημο όργανο της προαναφερθείσας οργάνωσης - καθώς και στην
αντικομμουνιστική εφημερίδα «Au pilori».
Μετά τον πόλεμο οι Γάλλοι Τέκτονες των αποκάλεσαν: «Ο μεγαλύτερος προδότης του
Ελευθεροτεκτονισμού».
 |
| Jean Mamy |
Τα γυρίσματα της ταινίας,
ξεκίνησαν την 9η Σεπτεμβρίου 1942 στα στούντιο NOVA FILMS.
Αργότερα για τις σκηνές των Τεκτονικών Εργασιών χρησιμοποιήθηκαν χώροι από το
κτίριο της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, στο Παρίσι, το οποίο
είχαν επιτάξει τα στρατεύματα κατοχής. Το «Les Documents maçonniques», τη 15η Οκτωβρίου,
δημοσίευσε
άρθρο του Marquès-Rivière στο οποίο ο σεναριογράφος
προανήγγειλε και προλόγισε τη ταινία. Μεταξύ άλλων έγραψε:
«Αυτή
η ταινία, ήθελα να είναι ακριβής και συγχρόνως πολύ σκληρή. Είναι απαραίτητο να
δείξουμε μέσα σε τριάντα λεπτά στο κοινό του κινηματογράφου - ξέρετε όλους
όσους συγκεντρώνονται στις κινηματογραφικές αίθουσες το βράδυ του Σαββάτου - το
τεκτονικό πρόβλημα. Για να προσεγγίσω το πρόβλημα αυτό και να το μετατρέψω σε
ηχητικές εικόνες, προσπάθησα να σκεφτώ τι σχετίζεται ιδιαίτερα με το
Τεκτονισμό: είναι ο κοινοβουλευτισμός.» [...] «Θέλω και πάλι να ευχαριστήσω τον σύντροφό
μου Maurice Remy για τον πολυδιάστατο χαρακτήρα που ενσάρκωσε σ’ αυτή την
ταινία.»
 |
| Διαφήμιση της ταινίας στο αντιτεκτονικό περιοδικό «Les Documents maçonniques» |
Η ταινία γυρισμένη με
έντονα εξπρεσιονιστικό ύφος, υποτίθεται ότι παρουσιάζει το ανώμαλο περιβάλλον
των Ελευθεροτεκτονικών Στοών. Αναμασά τις πιο συχνές κοινοτοπίες της
αντιτεκτονικής ρητορικής και ιδιαίτερα ότι ο Τεκτονισμός αποτελεί μια
υπερεθνική και υπεριδεολογική οργάνωση, η οποία καθοδηγείται από σκοτεινές
μυστικές δυνάμεις.
Το σενάριο παρουσιάζει την
ιστορία ενός ακέραιου νεαρού βουλευτή του οποίου το ταλέντο ανησυχεί τις «Απόκρυφες Δυνάμεις» που διαφεντεύουν όχι
μόνο τη Γαλλία, αλλά και ολόκληρο το κόσμο. Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας τον
καλεί να μυηθεί στο Τεκτονισμό και του υπόσχεται μια ισχυρή βοήθεια στη καριέρα
του. Ο βουλευτής δελεάζεται και εντάσσεται στο Τεκτονισμό. Στη διάρκεια της ταινίας
εμφανίζονται όλα τα Γαλλικά πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα της περιόδου του
μεσοπολέμου ως πράξεις των Τεκτόνων, οι οποίοι συγχρόνως σπρώχνουν τη Γαλλία να
κηρύξει, αδικαιολόγητα, τον πόλεμο στη Γερμανία. Εκείνος ανακαλύπτει το τοξικό
περιβάλλον των Στοών, αρνήται να παίξει το βρώμικο παιχνίδι που του προτείνεται
και διακηρύσσει την αγανάκτησή και τη περιφρόνησή του. Τελικά τον περιμένει η Τεκτονική εκδίκηση. Από το νοσοκομειακό κρεβάτι, θα δει τη Γαλλία να υποκύπτει στην
«εβραιοτεκτονική» συνωμοσία και το λαό να πηγαίνει σε ένα «ψεύτικο πόλεμο». Η ταινία κλείνει με τη «σατανική»
μορφή ενός Τέκτονα που στα χέρια του κρατά μία φλεγόμενη υδρόγειο.
Στο σημείο αυτό αξίζει τον
κόπο να μείνουμε σε δύο σκηνές που θα πρέπει να προσέξει ο θεατής.
Στην αρχή της ταινίας,
παρακολουθούμε την αγόρευση στην Εθνοσυνέλευση (Βουλή) ενός νέου,
ευθύ και έντιμου εθνικιστή βουλευτή που είναι προφανές ότι συμβολίζει τον
εθνικοσοσιαλισμό. Ο βουλευτής κατακεραυνώνει τόσο τη Δεξιά, όσο και την
Αριστερή παράταξη, κατηγορώντας τες ότι και οι δύο είναι διεφθαρμένες και με τη
χρήση εξίσου δολίων μεθόδων εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τον λαό. Η πρώτη
σκηνή αποκαλύπτει στο θεατή τη ρητορική της ακροδεξιάς προπαγάνδας και την απόλυτη
λειτουργικότητα της τεχνικής της «σαλαμοποίησης»,
την οποία τόσο συχνά χρησιμοποιούν οι φασιστικές παρατάξεις. Εξισώνοντας τη «Φιλελεύθερη»
Δεξιά με την Αριστερά - δύο ιδεολογικούς προσανατολισμούς τόσο διαφορετικούς
μεταξύ τους – οδηγούν τον απλό μέσο ψηφοφόρο να αναρωτηθεί: «τι άλλο
απομένει;» Σκοπός είναι να αναδειχθεί ο
Εθνικισμός και η άκρα Δεξιά ως κάτι νέο, η μέση λύση και η σωτηρία. Ο
οξύνους αναγνώστης ήδη θα αναγνωρίζει τα γνωστά Ελληνικά κλισέ «όλοι είναι
κλέφτες», «όλοι είναι διεφθαρμένοι» και «όλοι ίδιοι είναι». Ίσως και κάποιοι να
θυμηθούν ότι αυτά είναι το βασικό μοτίβο της επιχειρηματολογίας συγκεκριμένων Ελληνικών
πολιτικών σχηματισμών. Τα κλισέ αυτά εκπορεύονται από τα επωαστήρια του «αυγού
του φιδιού» και στρώνουν τον δρόμο στους νοσταλγούς των μαύρων ημερών της
ιστορίας.
Μία ακόμα σκηνή που αξίζει
τη προσοχή του θεατή βρίσκεσαι στο 26’:01’’ της ταινίας. Εκεί στο πρόσωπο του Isaac Levi-Stein ο
σκηνοθέτης αναπαράγει στη κινηματογραφική οθόνη την καρικατούρα του Εβραίου,
όπως αποτυπωνόταν στις ναζιστικές αντισημιτικές προπαγανδιστικές αφίσες.
(Συγκρίνετε την ομοιότητα των προσώπων μεταξύ της εικόνας της αφίσας και του
ηθοποιού της ταινίας)
Η πρεμιέρα της ταινίας
«Απόκρυφες Δυνάμεις» έγινε την 9η Μαρτίου 1943, σε κλειστό κύκλο,
στο
Cinéma des Champs-Élysées στο Παρίσι. Σε αυτή την πρώτη προβολή ήταν παρόντες
όλοι οι συντελεστές της ταινίας και προσκλήθηκαν δημοσιογράφοι, αξιωματούχοι
της δοσιλογικής Κυβέρνηση του Vichy, καθώς και μέλη της υψηλής Παρισινής
κοινωνίας φίλα προσκείμενα στους κατακτητές. Στη συνέχεια οι «Απόκρυφες
Δυνάμεις» προβλήθηκαν σε κινηματογράφους σε ολόκληρη τη Γαλλία. Αρχικά,
δυστυχώς, με μεγάλη επιτυχία αλλά όσο περνούσε ο καιρός και παρά τη διαφήμισή
της από το δοσιλογικό καθεστός, το ενδιαφέρον του κοινού μειώθηκε.
Από τα τέλη του εικοστού
αιώνα και μέχρι σήμερα οι «Απόκρυφες Δυνάμεις» ζουν μια δεύτερη – διαδικτυακή –
ζωή. Η ταινία στις μέρες μας
προωθείται στο διαδίκτυο από ακροδεξιούς, εθνικιστικούς, καθώς και εκκλησιαστικούς
και φανατικά θρησκευτικούς χώρους. Οι χώροι αυτοί για να προωθήσουν ακόμα
περισσότερο την αντιτεκτονική τους προπαγάνδα - εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των
αφελών, που έλκονται από «μυστηριώδεις ιστορίες» και «τείνουν ευήκοον ους» σε
θεωρίες συνωμοσίας - έχουν το θράσος να παρουσιάζουν την ταινία αυτή ακόμα και
ως «ντοκιμαντέρ»(!!!) και όχι ως προϊόν μυθοπλασίας. Ενδεικτικά
αναφέρεται ότι αρκετά πρόσφατα κυκλοφόρησε και βιβλίο το οποίο προσπαθεί να
δικαιολογήσει και να «στρογγυλοποιήσει» τις πράξεις του ανεκδιήγητου Bernard
Faÿ (Barbara Will: «Unlikely
Collaboration - Gertrude
Stein, Bernard Faÿ, and the Vichy Dilemma»: Columbia
University Press: Sept
2011).
ΜΕΤΑ
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Μετά την απελευθέρωση
πολλοί από τους συντελεστές της ταινίας προσήχθησαν ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Εκείνη όμως ήταν για όλους τυφλή;
Bernard Faÿ: Με τη αποκατάσταση
της Δημοκρατίας, ο εγκέφαλος της αντιτεκτονικής εκστρατείας συνελήφθη και
οδηγήθηκε το 1946 σε δίκη με τη κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό για την
οποία αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου. Για να ξεπεράσει την κατηγορία η υπερασπιστική
του γραμμή στηρίχθηκε στο ότι ο Faÿ δεν έπραξε ακολουθώντας τις οδηγίες του
εχθρού αλλά ο αντιτεκτονισμός ήταν δική του φιλοσοφική τοποθέτηση και στάση
ζωής. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά στο δικαστήριο:
...«Εδώ
και πολλά χρόνια θεωρώ τον Τεκτονισμό μία επικίνδυνη οργάνωση και ύστερα από είκοσι
χρόνια δεν άλλαξα ούτε γνώμη, ούτε γλώσσα. Η παρουσία των Γερμανών δεν είχε
καμία επίδραση στις ιδέες μου»...
Το δικονομικό κόλπο – με ή
χωρίς τη βοήθεια των ισχυρών φίλων του – έγινε δεκτό από το δικαστήριο, ο Faÿ
απέφυγε τη θανατική ποινή και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Το 1951, ενώ νοσηλευόταν
στο νοσοκομείο της φυλακής, δραπέτευσε. Όπως αναφέρει η Barbara Will στο βιβλίο της «Unlikely Collaboration: Gertrude Stein, Bernard Faÿ, and the Vichy Dilemma»,
η απόδραση οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τους πολιτικοϊδεολογικούς του
φίλους με τη βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας! Διέφυγε στην Ελβετία η οποία όχι
μόνο αρνήθηκε να εκδώσει τον δραπέτη στη Γαλλία, αλλά του πρόσφερε και εργασία
σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας! Το 1959 ο Πρόεδρος της Γαλλικής
Δημοκρατίας René Coty τον ... συγχώρεσε (!!!) και του έδωσε χάρη!
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η παράξενη αυτή απόφαση θα πρέπει να
αναφερθεί ότι ο René Coty ήταν ένας από τους βουλευτές που την 10η
Ιουλίου 1940 ψήφισαν θετικά ώστε να δοθούν υπερεξουσίες στον στρατηγό Philippe
Pétain, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι ο Bernard
Faÿ διατήρησε έως το τέλος της ζωής του, τις άριστες φιλικές του σχέσεις με τα
ανώτατα στελέχη της καθολικής εκκλησίας.
Jacques de Boistel: Το «δεξί χέρι» του Faÿ – και από το
1942 έως το 1944 διευθυντής του SSS
για
τη κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία - συνελήφθη το Νοέμβριο του 1944. Το
Δεκέμβριο του 1946, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε δεκαπέντε χρόνια
καταναγκαστικής εργασίας.
Jean Marquès-Rivière: Γνωρίζοντας το τι
θα επακολουθούσε ο Marquès-Rivière κατάφερε και διέφυγε στο εξωτερικό.
Δικάστηκε, ερήμην, κατηγορούμενος για συνεργασία με τον εχθρό και καταδικάστηκε
σε θάνατο.
Jean Mamy: Μετά την
απελευθέρωση, ο σκηνοθέτης του «Απόκρυφες Δυνάμεις» οδηγήθηκε σε δίκη με τη
κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό. Κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε
θάνατο διά
τυφεκισμού. Εκτελέστηκε στις 29 Μαρτίου 1949 στο φρούριο της Montrouge.
Robert Muzard: Ο διευθυντής της NOVA FILMS το
1945 δικάστηκε για τη συμβολή του στη δημιουργία της ταινίας και καταδικάστηκε
σε τρία χρόνια φυλάκιση.
Maurice Remy: Μετά τον πόλεμο, ο
πρωταγωνιστής της ταινίας φοβούμενος τη σύλληψη και τη δίκη διέφυγε στην
Αργεντινή. Επέστρεψε στη Γαλλία στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Εργάστηκε ξανά
στη κινηματογραφική βιομηχανία, αλλά σε δευτερεύουσες - βοηθητικές, εργασίες.
ΑΝΤΙ
ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Πριν προτρέξει ο
αναγνώστης αυτού του άρθρου να κατηγορήσει αποκλειστικά και μόνο τον Ναζισμό
και τη Γερμανία για την αντιτεκτονική προπαγάνδα, ας ερευνήσει σε ποιό πολιτικό
χώρο άνηκαν, καθώς και ποιά σχέση είχε η εκκλησία μαζί τους, οι ενορχηστρωτές
των μεγαλύτερων αντιτεκτονικών εκστρατειών τα τελευταία 240 χρόνια, όπως ο
John
Robison,
ο αββάς Augustin Barruel, ο Léo Taxil, η Ιερά Συμμαχία, η Nesta Webster, οι
συντάκτες των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών», και τόσοι άλλοι. Όπως προαναφέρθηκε
ο «Θρόνος» και ο «Βωμός» βαδίζουν μαζί, χέρι-χέρι, το ίδιο δρόμο!
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ YOUTUBE - ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ 0":
Ν. Καλλιπολίτης (Διδ. Μέλος της Σ. Στ. "Κοινωνικός Κύκλος 0")
